Τι σημαίνει τελικά "αντιμνημονιακός";

Η ερώτηση τέθηκε σε κάποιο σχόλιο φίλου στο Facebook.

Ακολούθησε ένας χείμαρρος σχολίων σοβαρών, αστείων, επιθετικών, διευκρινιστικών, διαξιφισμοί και μπινελίκια, εκτόνωση δηλαδή των εμπλεκομένων.

Ας γράψω κι εγώ τη μαλακία μου με ιατρική προσέγγιση, αφού μιλάμε για κράτος στην εντατική:

Αντιμνημονιακός λοιπόν για μένα, είναι ο ασθενής αυτός που αντιλαμβάνεται ότι η κατάσταση του είναι δύσκολη, ίσως και μη αναστρέψιμη. 

Ταυτόχρονα αντιλαμβάνεται ότι η αγωγή που του συνέστησε ο θεράπων ιατρός του, δεν αποδίδει. 
Παίρνει τα χάπια του κάθε μέρα, έκοψε φαγητό, τσιγάρο και σεξ, αλλά παρά τις διαβεβαιώσεις, νοιώθει να τον εγκαταλείπουν οι δυνάμεις του.
Ή το φάρμακο είναι λάθος ή ο γιατρός αλμπάνης!

Κι εντάξει, ο γιατρός επιστήμονας είναι, κάτι θα ξέρει παραπάνω, σκέφτεται...

Μήπως φταίει η συνταγή;

Μήπως έτσι πάει μιαν ώρα αρχύτερα στα θυμαράκια; 

ΕΔΩ αρχίζει να αμφισβητεί...

Θα μπορούσε να είναι ο ανίατος ασθενής που έχοντας κάκιστη ποιότητα ζωής αποφασίζει να σταματήσει την αγωγή, ενδεχομένως να δοκιμάσει ένα πειραματικό φάρμακο με πιθανότητα επιτυχίας μικρή αλλά υπαρκτή ή κάνει ευθανασία. 

Μια άλλη πιθανή επιλογή που ίσως περνάει από το μυαλό του είναι να την κοπανίσει νύχτα, να αποσυνδέσει καθετήρες και βελόνες, να βγάλει εισιτήριο για τις Μπαχάμες, να φάει και τα τελευταία του φράγκα σε απολαύσεις και τελευταίες επιθυμίες ώστε να πάει τουλάχιστον χορτάτος.

ΕΔΩ παίρνει αποφάσεις... 

Αυτός ο τύπος είναι ο αντιμνημονιακός...

Μπορεί να μην έχει σενάριο ή να έχει πολλά, κάποια ίσως μη εφικτά λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης του, όμως ξέρει τι του φταίει: 

Η συνταγή!!

Άλλωστε, διάβασε ότι όπου δοκιμάστηκε η συνταγή απέτυχε, ακόμα και σε πιο συνεπείς από αυτόν ασθενείς. Οι ίδιοι που ανακάλυψαν τη συγκεκριμένη αγωγή διαπιστώνουν και παραδέχονται στα συγγράμματα τους ότι τελικά το Φάρμακο είναι Φαρμάκι, ελάχιστης αποτελεσματικότητας και τρομερών παρενεργειών...
Αντιμνημονιακός λοιπόν είναι ο ασθενής που θα πάρει τις αποφάσεις και τη τύχη στα χέρια του. Μπορεί να αφήσει τα εγκόσμια σύντομα, αλλά θα το κάνει με τη βούληση και την αξιοπρέπεια του.
Μπορεί φυσικά και να σωθεί...


Και μια τελευταία σκέψη, έξω από το παραπάνω παράδειγμα:
Έστω ότι χρωστώ σε μία τράπεζα και δεν είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου.
Κάνω λοιπόν διακανονισμό ή παίρνω νέο δάνειο.
Η τράπεζα έχει απαίτηση να παίρνει τους τόκους της στην ώρα τους. ΟΚ μέχρι εδώ.
Από που κι ως που όμως έχει δικαίωμα να μου υποδείξει ΠΩΣ θα κάνω οικονομία στο σπιτικό μου; Εγώ ΝΑΙ, δεσμεύομαι ότι τέλος του μήνα θα πληρώνω κανονικά - κι αν δεν πληρώσω ας έρθει να μου κάνει κατάσχεση.
Όμως Το ΠΩΣ θα κάνω οικονομία, ΠΟΥ θα τα βρω είναι ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΘΕΜΑ!
Υποδείξεις για το τι θα φάω, τι θα ξοδέψω, τι θα κόψω, ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΙ!
Αυτή την "εξήγηση" θα ήθελα να κάναμε ως λαός...