Summertime Blues!

Ένα από τα πολύ αγαπημένα μου καλοκαιρινά τραγούδια...
Κι ένας ρόκερ ο Eddie Cochran που γούσταρα πολύ, τόσο για το "Summertime Blues", όσο και για το "C'mmon Everybody", το "Something Else" (κατά τη γνώμη μου- από τα πρώτα punk τραγούδια που γράφτηκαν - δεν είναι τυχαίο ότι τα διασκεύασαν ως και οι Sex Pistols), αλλά και το "3 stars" (στο οποίο θρήνουσε 3 συνοδοιπόρους του που πέθαναν νέοι - Ritchie Valens, Buddy Holly, Big Bopper). Ένα χρόνο μετά πήγε να τους συναντήσει στ' άστρα - σκοτώθηκε σε τροχαίο ήταν μόλις 21.
Αντιγράφω τους στίχους - ταιριάζουν στη διάθεση μου και στην εποχή:

I'm a-gonna raise a fuss, I'm a-gonna raise a holler
About a-workin' all summer just to try to earn a dollar
Well one time I called my baby, tried to get a date
My boss says, no dice son, you gotta work late
Sometimes I wonder, what I'm a-gonna do
But there ain't no cure for the summertime blues

Oh well my mom and papa told me
Son you gotta make some money
If you wanna use the car to go ridin' next sunday
Well I didn't go to work, told the boss I was sick
Now you can't use the car 'cause you didn't work a lick
Sometimes I wonder, what I'm a-gonna do
But there ain't no cure for the summertime blues

I'm gonna take two weeks, gonna have a fine vacation
I'm gonna take my problem to the United Nations
Well I called my congresman and he said quote
I'd like to help you son, but you're too young to vote
Sometimes I wonder, what I'm a-gonna do
But there ain't no cure for the summertime blues

Βρήκα στο youtube μερικά videos και τα ανεβάζω εδώ.
Διαλέγετε ερμηνεία (είναι όλες κλασικές):
Summertime Blues από τον Eddie Cochran:

ή από τους Who:

ή από τους Blue Cheer:

......................................................................................
Aνεβάζω ένα ακόμα κρίκο της δισκογραφίας των Socrates: Breaking Through του 81, ένα χρόνο μετά το "Waiting for Something" και 2 χρόνια πριν το "Plaza", πάνω δηλαδή στη περίοδο που έψαχναν τρόπους για να κάνουν διεθνή καριέρα. Ο δίσκος ανέβηκε και στα γνωστά φόρουμ από άλλον μουσικόφιλο - με πρόλαβε - αλλά σας διαβεβαιώ ότι αυτό το αρχείο το έφτιαξα με τα χεράκια μου από το βινύλιο (απόδειξη τα εξώφυλλα που έχουν το γνωστό πλέον αυτοκολλητάκι).

Εnjoy!

ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ...

αν και προέρχεται από αντίπαλο στρατόπεδο,
ήταν, με διαφορά, το καλύτερο πρωτοσέλιδο!

Σήμερα συνήλθα επιτέλους από το ευχάριστο σοκ της πρώτης νίκης της ομάδας μου σε εκτός έδρας αγώνα του Champions League! Ομολογώ πως οι αλλεπάλληλες αποτυχίες είχαν στοιχειώσει τις Τρίτες και τις Τετάρτες των φθινοπώρων τόσων χρόνων, μου είχαν δημιουργήσει μεταφυσικές ανησυχίες (σκέψεις για βουντού των αντιολυμπιακών κλπ), αισθήματα κατωτερότητας και γενικά με πλήγωναν βαθύτατα. Πιθανόν κάποτε να είπα και το κλασσικό: "Ας δω διπλό του γάβρου κι ας πεθάνω ευτυχισμένος".

Το βράδυ της προχτεσινής Τετάρτης με το σφύριγμα της λήξης, περίεργα μουδιάσματα στα άκρα, πόνοι στο στήθος και μια σχετική δύσπνοια, με τρομοκράτησαν! Λες, σκέφτηκα, να ήρθε το τέλος; Λες ο πανάγαθος να πήρε τοις μετρητοίς τις δηλώσεις μου;
Για να γράφω σήμερα, σημαίνει ότι επιβίωσα..

Μου έμειναν όμως ένα κουσούρι, μεταφυσικού χαρακτήρα και πάλι: Τα γούρια! Τώρα ξέρω πως το επόμενο ματς θα το δω σε συγκεκριμένη τηλεόραση, σε συγκεκριμένο δωμάτιο, με συγκεκριμένη ενδυμασία, μπας και "ξανακάτσει".
(Την επόμενη απολαύσαμε το ευγενές ελληνικό σπορ της "κολωτούμπας" ή της "γαργάρας" που εξασκούν τόσο οι κοινοί οπαδοί όσο και οι ακριβοπληρωμένοι γραφιάδες. Μεμιάς ο κόουτς θεωρήθηκε ότι αδικείται για τις επιθέσεις, ότι δεν έχει πίστωση χρόνου κτλ, κτλ. Αν βέβαια μεθαύριο έρθει Χ με την Καλαμαριά, θα ξαναπιάσουμε το γαϊτανάκι..)

Υπάρχουν βέβαια και σημαντικότερα θέματα και προβλήματα. Ευτυχώς πότε-πότε το μυαλό τα κάνει πέρα υπέρ των μικρών καθημερινών απολαύσεων, ως αυτοσυντήρηση (για να μη πάει για "format").

Υ.Γ. Χτες Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων, δεν μου ευχήθηκε κανείς, πράγμα που σημαίνει ότι χαίρω μιας στοιχειώδους εκτίμησης από τον περίγυρο μου...

Το δισκάκι για το Σ/Κ έρχεται από το 1983.
Όπως έχω γράψει πρόσφατα, κάποια στιγμή οι Socrates, αφού είχαν κόψει προ πολλού το "..Drunk The Conium", είπαν να κόψουν και το "Socrates" μπας και δουν χαΐρι στην αλλοδαπή. Έγιναν λοιπόν PLAZA (!!),ο Τουρκογιώργης έγινε: Τony George (!), ηχογράφησαν στην κραταιά τότε Virgin, πήραν γνωστό παραγωγό (Vic Coppersmith), είχαν φωνητικά από την Kiki Dee, "στρογγύλεψαν" τον ήχο τους και εκεί.. την πάτησαν!
Άλλο δίσκο ως Plaza δεν έβγαλαν...

Το PLAZA δεν είναι κακό άλμπουμ, είναι όμως απονευρωμένο ροκ, από ένα συγκρότημα που είχε καταπληκτικούς μουσικούς (που δρουν πλέον στον ευρύτερο χώρο του "έντεχνου").
Πάρτε μια ιδέα για το αποτέλεσμα ΕΔΩ!

Καλό και χαμογελαστό Σ/Κ! ...δείτε το βίντεο!

ΟΙ ΠΙΣΩ ΜΟΥ ΣΕΛΙΔΕΣ

Στο πατάρι μπορεί να βρεις τα πάντα: από παλιά βιβλία, τσάντες, κορνίζες, μέχρι ζωύφια ζωντανά ή ψόφια... Μπορεί να βρεις και κάποιο κομμάτι του εαυτού σου που έχεις ξεχάσει.
Προχτές λοιπόν το απόγευμα βρήκα ένα μικρό κουτί με κείμενα, σημειώσεις και γράμματα. Το νεότερο από αυτά κουβάλαγε 25 χρόνων αναμνήσεις.
Φυλλάδιο και άδειες του στρατού, γράμματα παντοτινής πίστης στην (τότε) αγαπημένη, ποιήματα της εφηβείας γεμάτα αδρεναλίνη, επανάσταση και θυμό, κι ένα χρονικό από την εκδρομή της 3ης Λυκείου στο Πήλιο εν έτι 1981!
Γράμματα μικρά που για να τα διαβάσω θέλω πλέον γυαλιά πρεσβυωπικά!

Αφιέρωσα όλο το απόγευμα να τα διαβάσω..
Γέλασα με την εφηβική μου αφέλεια, συγκινήθηκα με τα φανταρίστικα γράμματα αγάπης. Οι πίσω μου σελίδες ήταν εκεί αμείλικτες με σύμμαχο το χρόνο να με φασκελώσουν για μια ακόμα φορά...
Αργά το βράδυ βρήκα και το γραπτό που ακολουθεί:

TO TETΡΑΔΙΟ
Το τετράδιο της ζωής μου
έχει σελίδες γραμμένες
πολλές λευκές
κι άλλες μουτζουρωμένες.
Με ωραίες παραγράφους
αλλά κι ασυναρτησίες
με ορνιθοσκαλίσματα
αλλά και με καλλιγραφίες.
Σκιτσάκια στο περιθώριο
προϊόντα βαρεμάρας
αλλά και λαμπρές ιδέες
που έμειναν ανεκπλήρωτες.
Έχει χοντρό εξώφυλλο
καθ’ ότι χοντρόπετσος..
και φθαρμένη από τα χρόνια ράχη.
Κολλημένες φωτογραφίες
αγαπημένους στίχους,
και υπογραφές, χιλιάδες υπογραφές
χωρίς αντίκρισμα
(ως ασκήσεις αυτοπεποίθησης).

Πόσες σελίδες έχει ακόμα
το τετράδιο της ζωής μου
δεν φυλλομέτρησα..
Θες από φόβο, από αδιαφορία ίσως..
Έτσι κι αλλιώς τι μπορεί να γράφει
στο οπισθόφυλλο
εκτός από ΤΕΛΟΣ;

Κι αν νομίζετε ότι έπεσα σε κατάθλιψη, κάνετε λάθος!
Απολαμβάνω που μεγαλώνω και χαίρομαι τις βουτιές στο παρελθόν, σαν την παρακάτω:

SOCRATES: WAITING FOR SOMETHING (80)

Το είχα σε κασέτα εταιρείας, αλλά προχτές το κουμπαράκι μου τον ανέσυρε από την αποθήκη του και μου τον έδωσε για τα περαιτέρω! Δίσκος της εποχής που οι SOCRATES περίμεναν κάτι - την καριέρα στο εξωτερικό - που δυστυχώς ποτέ δεν κατάφεραν (μάλλον έφταιγε η αγριοφωνάρα και η προφορά του Τουρκογιώργη), αν και άλλαξαν για λίγο, ακόμα και το όνομα τους (θυμάστε το PLAZA.. ανεβαίνει σύντομα κι αυτό!)

Απολαύστε και καλό Σαββατοκύριακο! Τα εξώφυλλα είναι εδώ!