άρχοντας!
Ο τίτλος του σημερινού σχολίου με αφορά ως ακροατή.
Έχω πέσει επανειλημμένα στη λούμπα της εύκολης απόρριψης και ταμπελοποίησης μουσικών. Ίσως γιατί από ένα σημείο και μετά, ξέρεις τι να περιμένεις από τον καλλιτέχνη και δεν ελπίζεις πια σε εκπλήξεις. Κάπως έτσι την πάτησα και σαν ραδιοφωνικός παραγωγός και δεν έδωσα την πρέπουσα προσοχή σε κάποιους δίσκους, που ανακάλυψα πολλά χρόνια μετά. Όταν συνειδητοποίησα τη "λούμπα" αποφάσισα να αφήσω την επίδραση, τη γοητεία που ασκεί στις αισθήσεις μου ένα τραγούδι, να με οδηγεί, από όπου και όποιον κι αν προέρχεται.
Έτσι αγάπησα και τραγούδια της "άλλης" όχθης, λίγα μεν αλλά καλά.
Επίσης έτσι κατάλαβα πως η διεκπεραίωση, η ευκολία και η σύμβαση εδράζει και στην λεγόμενη έντεχνη πλευρά.
Γιατί τα γράφω τώρα όλα αυτά;
- Έκπληξη Νο1: Γιατί ρε παιδιά γουστάρω το καινούργιο του Μαργαρίτη: "Το καλύτερο μπεγλέρι"! Γιατί έχει 12 "στρογγυλά" λαϊκά τραγούδια (δεν πετάς ούτε ένα), χωρίς καινοτομίες και περίεργες ενορχηστρώσεις, με κλασική θεματολογία "δρόμου", αλλά και επιδράσεις από μάστορες του ήχου άλλων δεκαετιών. Και γιατί ο Γιώργαρος είναι από τους τελευταίους των αυθεντικών λαϊκών. Τα θερμά μου συγχαρητήρια στους συνθέτες: Κυριάκο Παπαδόπουλο, Πέτρο Βαγιόπουλο, Θανάση Βασίλα, Τάκη Σούκα και στους στιχουργούς του δίσκου: Ηλία Φιλίππου, Γιάννη ΛΟΓΟθέτη, Κώστα Μπαλαχούτη, Βασίλη Γιαννόπουλο.
- Έκπληξη Νο2: Δεν περίμενα ότι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου θα έλεγε πάλι μπαλάντα ερωτική σαν εκείνες τις παλιές που λατρέψαμε, ούτε πως η Σοφία Βόσσου θα ξανασυναντούσε τη Μούσα που την άγγιξε στο "Φιλαράκι". Κι όμως: το "Να κοιμηθούμε αγκαλιά" μου ξυπνά μνήμες άλλων εποχών τότε που καίγαμε τα χέρια μας με τους αναμμένους αναπτήρες στις εξέδρες. Δυστυχώς το υπόλοιπο δισκάκι είναι συμβατικό και προβλέψιμο...
- Έκπληξη Νο3: Τα καινούργια τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη (Οδύσσεια) τον βρίσκουν σε εξαιρετική φόρμα. Αγάπησα το ζεϊμπέκικο που λέει ο ίδιος (Στον κάτω κόσμο) που θα γούσταρα πολύ να το άκουγα από τον Σωκράτη με μια κιθάρα μόνο. Η Μαρία Φαραντούρη παραμένει κορυφαία ερμηνεύτρια, πλην όμως, κατά τη γνώμη μου, με τον χαρακτηριστικό όγκο της φωνής της, "παλιώνει" κάπως το τελικό άκουσμα, που είναι φρέσκο, με πολύ καλές ενορχηστρώσεις.
Σημερινό αρχειακό υλικό, είναι μια σπανιότατη συλλογή με ελληνικά συγκροτήματα που βγήκε το 1973 (επί χούντας) το :
ΠΟΠ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
Δεν έχω στοιχεία για το αν έγινε κάποιο φεστιβάλ, διαγωνισμός ή κάτι τέτοιο εκείνη την περίοδο (αν κάποιος φίλος γνωρίζει το θέμα ας με ενημερώσει). Τον δίσκο τον ξέχασε στο σπίτι μου μετά από πάρτι, μια φίλη, και δεν τον αναζήτησε ποτέ, γιατί δυστυχώς λίγο καιρό μετά έφυγε από τη ζωή. Περιλαμβάνει βραχύβια συγκροτήματα που κινούνται σε ποπ-ροκ ύφος, χωρίς ομολογουμένως, να δίνουν ιδιαίτερα αξιόλογο αποτέλεσμα. Έχει δηλαδή καθαρά ιστορικό ενδιαφέρον.
Τα συγκροτήματα που συμμετέχουν είναι: Νιρβάνα (!!), Πεταλούδα, Sweetness, Liga, Σκορπιός, Πρωτόγονοι, Boomerang, Live, Ηλεκτρικός Αργοναύτης, Κορυφαίοι (!), Θαρσείν Χρει, Κάστορες και Βύρωνες.
Προσέξτε τον Ηλεκτρικό Αργοναύτη για δύο λόγους:
α) είναι πιθανόν, η πρώτη εμφάνιση ως μέλος γκρουπ του Μιχάλη Ρακιντζή (!) που έφτιαξε αργότερα και τους αξιοπρεπείς Scraptown (θα ανεβάσω σύντομα τους δίσκους τους), και
β) γιατί ενώ πρόκειται για αραβική μελωδία που έγινε και σουξέ το 79 στα ελληνικά (Τα άσπρα τα χεράκια σου - τα γιασεμάκια σου by Γιάννης Κατέβας!!), εδώ παρουσιάζεται ως σύνθεση (!!!) του Mιχαλάκη...
Κακό παιδί!!
Αρχείο
Κλείνω με δύο τραγούδια - διασκευές, για το ραδιοφωνάκι της Κιβωτού:
1. Αύγουστος (Ν. Παπάζογλου) από τους Iasis και
2. Gioco d' ombre (Ερωτικό /Ξυδάκης/Ν. Λαπαθιώτης) με τη φωνή της Klaudia Delmer
Kαλή ακρόαση!
Y.Γ. Τα τραγούδια στους δίσκους του Ζέρβα και των Αλερετούρ μπήκαν σε σειρά, όπως ζήτησε φίλος της Κιβωτού
