Σε ένα μήνα περίπου θα αλλάξουμε διαχειριστή.
Η πολυκατοικία μας έχει ρετιρέ και ισόγεια, έχει πλούσιους και μεροκαματιάρηδες, μπαλκόνια με λουλούδια και υπόγεια.
Δυστυχώς έχει πολλά τρωκτικά που μαγαρίζουν στο πέρασμα τους κυρίως τους κάτω ορόφους και τρώνε ό,τι βρουν.
Ο διαχειριστής μένει ψηλά - δεν τον αφορά...
Καμιά φορά όταν οι ένοικοι διαμαρτυρηθούν, τους τάζει "απολύμανση" τους το χρεώνει στα κοινόχρηστα και μετά το ξεχνά.
Ο νέος μας διαχειριστής είναι χαμογελαστός...
Το είχε καημό να αναλάβει - ιδιαίτερα η μάνα του.
Μοιράζει χαμόγελα και σφίγγει χέρια, θα λύσει -λέει- όλα μας τα προβλήματα.
Όμως τα ποντίκια θα είναι πάντα εκεί, ατάραχα θα συνεχίζουν να βρομίζουν και να χώνονται στα διαμερίσματα μας γιατί την υπηρεσία απολύμανσης δεν την κάλεσε ΚΑΝΕΙΣ, ΠΟΤΕ... και εμείς - οι ένοικοι - αφήσαμε τις ζωές μας σε άχρηστα χέρια.
Κι όπως λέει κι ο ποιητής:
Όλα τριγύρω αλλάζουνε...
κι όλα τα ίδια μένουν
και μένα τα χεράκια της
με λύνουν και με δένουν...
...................................................................
Κατά τη διάρκεια των διακοπών, ένας φίλος μου ζήτησε να ανεβάσω ένα single που βγήκε ως συμπληρωματικό στη συλλογή "Τραγούδια έγραψα για φίλους" του Διονύση Σαββόπουλου.
Πρόκειται για την εκδοχή των Κατσιμιχαίων στα "Παιδιά που χάθηκαν" και των Ομήρου Απόγονοι στη "Παράγκα". Και τα δύο τραγούδια μοιάζουν σαν να γράφτηκαν σήμερα για μιαν Ελλάδα που ίσως δεν αλλάξει ποτέ..
Επειδή το δισκάκι μάλλον δεν βρίσκεται πια, μπορείτε να το βρείτε εδώ: http://rapidshare.com/files/276318365/sabopoulos-single.zip
