24 Αυγούστου 2009
Εγώ ήθελα να γίνω δέντρο...
Ευτυχώς λέει, δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές...
μόνο δέντρα χάθηκαν...
δέντρα που πίνουν το δηλητήριο που παράγει η ανθρώπινη δραστηριότητα
και το μετουσιώνουν σε ανάσες...
δέντρα που στέκονται εκεί - σε μια σπιθαμή γης - και τους αρκεί
να μεγαλώσουν, να κάνουν καρπούς, να συνεχίσουν τη ζωή...
Σε ένα πλανήτη που ένα εγωιστικό ον έχει κατακυριεύσει...
Ένα ον που πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα να συμπεριφέρεται αισχρά στο σπίτι που το φιλοξενεί, σκορπίζοντας θάνατο και καταστροφή κάθε μέρα σε κάθε μήκος και πλάτος της Γαίας.
Ένα ον, που έφτιαξε Θεούς, ελπίζοντας να το σώσουν όταν η οργή της φύσης τιμωρεί...
Ένα ον θρασύδειλο, εκδικητικό, ανόητο.
Να χαθούν ρε ανθρώπινες ψυχές!
Να χαθούν στη πυρά, όσοι τους αξίζει η τιμωρία!
Τι θα χάσει ο πλανήτης;
Εγώ το δέντρο θα κλάψω...
αυτό που μου δίνει ζωή χωρίς να μου ζητά τίποτα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
είμαστε επικίνδυνοι, φίλε Θανάση.
δεν έχω άλλα λόγια.
συγγνώμη.
Μπορώ να καταλάβω την αγανάκτηση και όλοι τη νοιώθουμε. Νοιώθουμε υπεύθυνοι γιατί όλοι έχουμε το μερίδιο ευθύνης μας. Μερίδιο όχι μόνο στην αδιαφορία αλλά και στην ενοχή για την καταστροφή της φύσης. Αυτή μας δείχνει τον τρόπο να την προστατεύσουμε κι εμείς όχι μόνο την αγνοούμε αλλά συνεχίζουμε να την καταστρέφουμε. Μας δίνει πολλά, κι όμως εμείς δεν μάθαμε να της δίνουμε. Δεν μάθαμε ακόμη πως είναι επιτακτική πλέον ανάγκη να την προστατεύσουμε.
Δυστυχώς όταν χάνονται ζωές είναι αυτών με το μικρότερο μερίδιο ευθύνης, είναι αυτών που έμαθαν να την ακούν, να αφουγκράζονται τις εκκλήσεις της και προσπαθούν να την προστατέψουν. Είναι αυτοί που έμαθαν να κλαίνε για κάθε δέντρο που χάνεται...
Θα μπορούσα να κάνω μια ευχή, μια προσευχή... Μακάρι να γινόμασταν ξωτικά και νεράιδες για μια νύχτα και με μαγικά ραβδιά να ξαναζωντανέυαμε τα δέντρα που άδικα χάθηκαν όχι μόνο τις τελευταίες μέρες αλλά τις τελευταίες δεκάδες χρόνια!
Μακάρι να γινόμασταν ξωτικά και νεράιδες για μια νύχτα για να δίναμε στα παιδιά μας ένα καλύτερο μέλλον από αυτό που τους κληροδοτούμε...
Ξέρω, δεν φτάνουν οι ευχές... Τότε λοιπόν ας προσπαθήσουμε να το κάνουμε πράξη, όλοι μας!
Καλό χειμώνα Θανάση
να είμαστε καλά... με λιγότερα λόγια και περισσότερες πράξεις
ΦΩΤΙΑ ΣΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΠΑΤΖΑΚΙΑ ΤΟΥΣ....
Φωτιά στις τσέπες τους και σε ότι έχουν μέσα...Χαίρομαι που βλέπω ότι γράφεις ακόμα!
Από Κύπρο,
http://www.aiwnobia.org/o-20090831mkivotos.html
Ξεκίνησα να δημοσιεύω το ημερολόγιο μου. Ο λαός πρέπει να ξέρει.
http://oproedrossas.blogspot.com/
Δημοσίευση σχολίου