καθώς το καλοκαίρι φεύγει σαν την άμμο από τη χούφτα του γιού μου που παλεύει να χτίσει (κι αυτός σαν τον πατέρα του) πύργους στην άμμο, δεν βρήκα καλύτερη μουσική υπόκρουση από αυτή που μπορείτε να απολαύσετε παρακάτω: Η υπέροχη Dusty Springfield στο τραγούδι που πάντα μου έφερνε γλυκόπικρη διάθεση και εικόνες -αποχαιρετισμούς σε παλιά καλοκαίρια... Αχ κι αυτή η τρομπέτα....
Υ.Γ.: Είμαι εδώ, και είμαι καλά! (κακό σκυλί ψόφο δεν έχει - απλά αν είναι και τεμπελόσκυλο, βαριέται λίγο παραπάνω)
9 σχόλια:
καλώς τονα κι ας άργησε :)
καί είχα ανησυχήσει μπας καί γίνει μόνιμο!
καλό χειμώνα (?) ή είναι νωρίς ακόμη?
Καλώς το παιδί. Μας έλειψες.
xairomai poiy
Κουμπαράκι
καλή προσαρμογή, βαλε την πένα σου να εμπνευστή
από ιστορίες καθημερινής τρέλας.
Επέστρεψα…….
Γειά σου Θανάση!!
βρε καλώς τα τα παιδια τα ζουμπουρλουδικα.....
αντε καλη ΜΑΣ επιστροφή....
venceremos!!!
Καλώς σε δεχτήκαμε.....
Mε τα καμμένα γύρισες....
Ο υιός είναι κούκλος και θα κάψει πολλές καρδιές όταν μεγαλώσει!!!
Το δε τραγούδι αγαπημένο!!
να σου ζήσει το αγγελούδι σου!!! ωραία μουσική.
Δημοσίευση σχολίου