Μπουρδολογία και παραλήρημα...

Μεσοβδόμαδα και σκάω μύτη και πάλι...
Που κουράγιο για συχνότερη απόδραση - έτσι το βλέπω εγώ - έτσι μου συνέστησε ο θεράπων ιατρός μου: Γράφε εσύ τις παπαριές σου να χαλαρώνεις και να δεις που κάποιοι θα το εκτιμήσουν κιόλας!
Δεν το γράφω αυτό για να προσβάλω τα φιλαράκια που κάνουν κέφι αυτή τη γωνιά - βίτσια υπάρχουνε πολλά και περίεργα, άβυσσος κατά πως λένε η ψυχή του ανθρώπου.
Καμιά φορά ανατρέχω σε παλαιότερες αναρτήσεις, κράζω τον συγγραφέα - εμένα δηλαδή, γελώ και κουνώ αποδοκιμαστικά το κεφάλι. Τα ίδια έκανα κι όταν έβρισκα στο πατάρι και στην αποθήκη τα μαθητικά και τα φανταρίστικα κείμενα μου.

Τι φάσεις περνάει τελικά ο άνθρωπος.. ρομαντισμός, οργή, ελπίδα, επαναστατικότητα, χαβαλές, ανασφάλεια, ξανά θυμός (αλλά για διαφορετικούς λόγους), βόλεμα, παραίτηση, εκλάμψεις δημιουργικότητας, συντήρηση, καθωσπρεπισμός, διδακτισμός και πάει λέγοντας. Στο τέλος έχοντας ή όχι σώας τας φρένας το ρίχνει στον εκκλησιασμό και το υπερφυσικό μπας και σώσει τη ψυχή, που νομίζει ακόμα ο γεροξεκούτης, ότι υπάρχει εντός του...

Τα εγκεφαλικά μου κύτταρα χάνουν τις συνάψεις τους - είμαι πλέον πρεσβύωπας και σε λίγο θα ψάχνω στο διαδίκτυο για ένα Π να στηρίζομαι, που να έχει ενσωματωμένο mp3 και ασύρματο ακουστικό βαρηκοΐας (γκατζετάκιας μέχρι θανάτου).
Στα λιγοστά live που πηγαίνω πια, στο δεύτερο τραγούδι ψάχνω ήδη στασίδι, πάγκο, τοίχο να μη σωριαστώ.

Ξεχνάω! (πάντα μου συνέβαινε - κι ευτυχή με έκανε) αλλά τώρα πια το έχω παρακάνει. Με χαιρετούν συνάδελφοι και απαντώ "γεια σου φίλε ή μεγάλε" γιατί δεν θυμάμαι τ' όνομα τους (ενώ αυτοί οι μπαγάσηδες θυμούνται το δικό μου).
Τα κοριτσόπουλα οι γραμματείς στη δουλειά με αποκαλούν πλέον "Κύριε Θανάση" και μου μιλούν στον πληθυντικό - ακόμα γυρίζω μηχανικά το κεφάλι μου να δω σε ποιους άλλους απευθύνονται. Η σύζυγος με πιέζει να τσεκάρω τριγλυκερίδια, χοληστερίνη, ζάχαρο κι ό,τι άλλο μετριέται και μετά τα 40 βγαίνει "κόκκινο".
Αρνιέμαι πεισματικά - ζήτω η άγνοια! - ό,τι είναι να ΄ρθει ας κοπιάσει.
Σε λίγες μέρες θα γράφω 45.. σαν περίστροφο ακούγεται με σηκωμένη τη σκανδάλη...
(Δεν με φοβάμαι όμως: ακόμα κι αν το πατήσω θα βγει η σημαία που γράφει μπανγκ πάνω και θα κάνει τσαφ! το καψουλάκι).

Λέω να αλλάξω το όνομα του blog.. να το κάνω bourdology.gr τουλάχιστον να επιδείξω (τάχαμου) αυτογνωσία...

Στο μεταξύ η ζωή συνεχίζεται και μένα άρχισε να με βασανίζει πάλι το αιώνιο ερώτημα:
Τι στο διάολο λόγο ύπαρξης έχουμε?
Τι προσφέρουμε?
Πώς πάμε τα πράγματα μπροστά?
και στο φινάλε:Τι ακριβώς θα γίνει αν πάνε επιτέλους τα πράγματα μπροστά?
Θα εκθρονίσουμε τον Πανάγαθο?
Θα αλλάξει φορά ο πλανήτης?
Θα ασπρίσει κι άλλο ο γαλαξίας, θα φουσκώσει το διάστημα?
Γιατί γίνονται όλα αυτά γαμώτι μου......
μπλα μπλα μπλα....
Θα γίνω καλά γιατρέ μου?
Πρέπει να το φορέσω ανάποδα αυτό το λευκό πουκάμισο?
.........................................................................

Επειδή είμαι σε ΔΥΣΚΟΛΗ ΣΤΙΓΜΗ θυμήθηκα ένα γκρουπάκι με το όνομα αυτό που ηχογράφησε σε μια βραχύβια δισκογραφική εταιρεία την ΘΕΣΙΣ στα 1996.
Τότε έκανα ραδιόφωνο, μου έστειλαν το δείγμα δωρεάν - αυτή ήταν η μόνη αμοιβή των ψώνιων ραδιοφωνατζίδων σαν την αφεντιά μου- το έπαιξα κάποιες φορές και μετά το απέσυρα σε κάποιο ράφι. Στο μεταξύ η ΘΕΣΙΣ έβγαλε 4-5 δισκάκια και παρέδωσε πνεύμα (άφησε όμως παρακαταθήκη μια δισκάρα - τον Υφαντόκοσμο της Στασινοπούλου και του Καλυβιώτη).
Το γκρουπ αποτελούσαν οι Βασίλης Καπανίκης, Γιάννης Κουτσογιάννης και Γιώργος Σωτηρόπουλος. Φαντάζομαι ότι δεν ηχογράφησαν κάτι άλλο. Το άκουσμα δεν εκπλήσει: ροκ μπαλάντες, χαμηλές γενικά ταχύτητες, συμπαθείς νέοι - δεν ξέρω τι κάνουν πλέον - ορίστε το CD και καλή ακρόαση!

........................................................................
Υ.Γ.1: Πήρα το καινούργιο SONIC και συγκινήθηκα.. είχα αρκετά χρόνια να πιάσω νέο 45άρι βινύλιο... 2 τραγούδια του Παύλου Παυλίδη από το live στη Σύρο.. (αληθινά συλλεκτικό από ένα καλό περιοδικό που έκλεισε 40 τεύχη - να το αγοράσετε!)

Υ.Γ.2: Καθώς έγραφα το παραπάνω... παραλήρημα άκουγα το διπλό της Γλυκερίας με τραγούδια του Μίκη - απλά γοητευτικό...
Ακούστε ένα δείγμα: το "μέρα Μαγιού" μια μέρα του Οκτώβρη..

Y.Γ.3: Αυτό το imeem μου χάλασε τη playlist με τον Tom Waits.. μόνο 3ο" παίζει πια λόγω δικαιωμάτων... κρίμα! (Γι αυτό το λένε Αί...μιμ! όπως άι σιχτίρ!)