Kι η συμφορά ελεύθερη ας είναι*

Υπάρχουν τελικά καλά νέα σ΄αυτόν το κόσμο;
Σκεφτόμουν λοιπόν πως αν υπήρχε ένα δελτίο καλών ειδήσεων στην τηλεόραση, θα είχε πρόβλημα να γεμίσει το χρόνο του, θα επιστράτευε όλα αυτά τα golden boys and girls της ντόπιας και διεθνούς high society να μας χαμογελάσουν ψεύτικα με τα λευκά πορσελάνινα δόντια τους, θα έβαζε κωμικούς χωρίς χιούμορ να κάνουν χαβαλέ.
Θα μας έδειχνε ζωολογικούς κήπους και χαριτωμένα ζωάκια, λούνα παρκ και αγορές με πολύχρωμα φώτα, επώνυμα είδη και πιστωτικές κάρτες.
Δυστυχώς ο κόσμος ήταν είναι και θα είναι, ένας κόσμος που έχει πολύ πόνο, πολύ δυστυχία, περισσότερα δάκρυα παρά γέλια. Τα καλά νέα σπανίζουν και δεν αφορούν κανένα...
Θανατικά ακούω συνέχεια αυτές τις μέρες και αρρώστιες.
Ο περίγυρος μου είναι μικροί και μεγάλοι με κόκκινες μύτες, εμετούς, διάρροιες και βήχα. Η νύχτα μου έχει γίνει μέρα, κοιμάμαι με διαλείμματα, με πονάνε τα κόκαλα μου... χάλια μαύρα..
Προχτές έζησα και την εμπειρία της μαγνητικής... στο σωλήνα ακίνητος για μισή ώρα, συνοδεία επαναλαμβανόμενων ηλεκτρονικών ήχων από τα εσώτερα μιας μηχανής Philips που δεν έφτιαχνε καφέ, αλλά χαρτογραφούσε το γόνατο μου. Σαν τέκνο πάρτι, ίδια η μουσική, ίδια και η αντίδραση μου... παγωμάρα!

Πάει κι ο Παπαχρόνης, νωρίς νωρίς χαιρέτησε το μάταιο τούτο κόσμο, με ένα θάνατο άδικο. Εκεί στα ψηλά θα παίζει ροκεντρολάκια στον Άγιο Πέτρο. Οι Rockin Bones θα ψάξουν για άλλο κιθαρίστα κι ο θίασος του Εθνικού, αντικαταστάτη για τον ρόλο... Κρίμα!
*Ο τίτλος του σημερινού σημειώματος ήταν η αγαπημένη φράση του - στίχος του Ρεμπώ.
.........................................................................................
Παιδικά τραγούδια του Γιώργου Μενέλαου Μαρίνου σας αφήνω στα αμπάρια της Κιβωτού. Τα έστειλε ένας φίλος, o Mάκης από το Άρωμα του Τραγουδιού, ένα εξαιρετικό blog!
Τον ευχαριστώ πολύ!
Ιδού λοιπόν η Καραμελοχώρα (έκδοση του 1977)

.......................................................................................
Βάζω κι ένα σινγκλ από τα πρώτα που έβγαλε το θρυλικό δισκάδικο Happening, to 1981 - το 6ο συγκεκριμένα. H Aliki Holland (την οποία σε αναζήτηση στο διαδίκτυο τη βρήκα και ως Aliki Ashman) τραγουδά δύο συνθέσεις του Chris Holland, το ανατολίτικο When the money comes και το jazzy: Dancing with Rudy. Την εποχή εκείνη μάζευα ό,τι έβγαζε το Happening. Έπαθα λοιπόν σοκ, όταν περιμένοντας να ακούσω κάποια παλιοροκιά τύπου Vavoura band, ή κάτι σε greek punk τύπου Μagic de Spell, έπεσα σε αυτόν τον ήχο. Δεν γούσταρα με τίποτα, ήταν και πολύ η ψιλή η φωνή της Αλίκης, σύντομα το δισκάκι πήγε στο αρχείο....
Σήμερα που βγάζω πλέον τα "άπλυτα" άλλων εποχών στη φόρα, βγάζω και αυτό!

(Πάντως μια Αλίκη Ashman είχε διατελέσει μέλος των Ginger Baker's Air Force, δεν γνωρίζω αν είναι η ίδια - βρήκα και μια στην Αυστραλία σε αυτό το: site, με την ίδια γατίσια φωνούλα - όποιος/α γνωρίζει, ας μας πει την ιστορία της)