AΛΛΕΣ ΔΥΟ...

Καβουρότρυπες

Περνούν οι μέρες αργά, νωχελικά...
Η δουλειά μπορεί να περιμένει, τα ραντεβού, οι υποχρεώσεις, τα deadlines ας επανέλθουν τον Σεπτέμβρη.
Τακτοποιώ το γραφείο, πετάω χαρτιά, ακούω πολύ μουσική (σε ανεπίτρεπτη για το γραφείο ένταση), σερφάρω στο διαδίκτυο, χαζολογάω...
Βαριέμαι να απαντώ στα τηλέφωνα, τα αφήνω να κουδουνίζουν με νέα αστεία rιngtones που τους φόρτωσα. Η διάθεση μου πάει κι έρχεται σαν το κύμα που παίζει με τα βότσαλα - μια με τραβά μέσα στο βυθό, μια με ξερνάει στον ήλιο.
Κάνω λίστες με βιβλία που θέλω να διαβάσω (και μάλλον πάλι δεν θα τα καταφέρω), με τραγούδια καινούργια και παλιά που μου ζητούν την αφοσίωση (μα δεν θα την έχουν στον ορυμαγδό της πιτσιρικαρίας που επιβάλει "Ζουζούνια").
Τα βράδια ιδρώνω στα σεντόνια και δεν κοιμάμαι καλά... ξυπνάω από τα χαράματα όταν φυσά το πρωινό αεράκι και το βλαμένο κοκκοράκι του γείτονα δηλώνει την παρουσία του φωναχτά.
.......................................................................
Το καλοκαίρι του 97 τρεις μετέπειτα κουμπάροι, μπεκρόπιναν και φιλοσοφούσαν (κάνοντας μια απαραίτητη διακοπή για βουτιές στις Καβουρότρυπες) στη Σάρτη.
Το καλοκαίρι εκείνο για μένα ήταν σαν γύρισμα σελίδας, τελευταίες αράδες από ένα κεφάλαιο που μόλις έκλεινε. Μια απότομη και σκληρή ενηλικίωση στα 34.
Ευτυχώς το βιβλίο της ζωής μας έχει πολλά κεφάλαια - ανακεφαλαιώνεις και προχωράς - έτσι κι εγώ είμαι εδώ και είμαι καλά!
Εκείνο το καλοκαίρι απέκτησα δυο αδέλφια τον Δημήτρη και τον Άρη.
Επιμύθιο εκείνης της "ατέλειωτης εκδρομής" ένα τραγουδάκι που σκαρώσαμε ο Δημήτρης κι εγώ. Τους το αφιερώνω όπως στις ραδιοφωνικές εκπομπές που κάναμε μαζί και το ρίχνω, βαρκούλα χάρτινη, στου διαδικτύου τα πελάγη...
Να 'στε καλά ρε μάγκες, κι εσείς και οι οικογένειες σας!

ΣΤΗ ΠΑΡΕΑ ΤΗΣ ΣΑΡΤΗΣ

Βρεθήκαμε στην ίδια τη συχνότητα

Ζεστάναμε ανθρώπινες ψυχές

Τη τρέλα μας τη κάναμε ταυτότητα

Μικρόφωνο και νότες μαγικές.

Αέρα τη καρδούλα μας τη βγάλαμε

Την κάναμε σταθμό και μουσική

Τραγούδια με μισόλογα της βάλαμε

Τη νύχτα κατακτήσαμε μαζί.

Γλεντήσαμε, ποθήσαμε και κλάψαμε

Παρέα πέρα στη Χαλκιδική

Μπουρλότο οι πενιές και τις ανάψαμε

Μεσάνυχτα στη Σάρτη ως το πρωί.

Ο ήλιος ο λαμπρός ήρθε μας έκαψε

Τ’ ονείρου σώμα-χρώμα πορφυρό

Κοντά μας ήρθε και σαν άντρας έκλαψε

Για κείνο το φευγάτο αερικό.

Μαζί για λίγο κι ύστερα χωρίσαμε

Στο μέλλον όμως θα ξαναβρεθούμε

Τραγούδια αγκαλιά να ψιθυρίσουμε

Μαζί σαν τρία αδέρφια να τα πιούμε
..........................................
Σας ανεβάζω μερικούς δίσκους που μου ζήτησαν φίλοι το τελευταίο διάστημα:
1. Αxis - Ela Ela Osanna (1971)
με την απρόσμενη επιτυχία στην Ευρώπη
του πασίγνωστου νησιώτικου ρυθμού
(Υπάρχει και σχετικό clip στο Youtube!
Εδώ είναι!









2. Λάκης Λαζόπουλος
Ελλάς κατόπιν... αορτής
με αποσπάσματα από την παράσταση του 1999
και 2 υπέροχα τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου
με την Χαρούλα (Ήτανε μια χώρα και Θυμάσαι)
Εδώ είναι το LP
και εδώ τα εξώφυλλα!






3. Το μαγικό βοτάνι της Wipe Out
από το κόκκινο βινύλιο του 1994
με σκαναρισμένο όλο το βιβλιαράκι
και σπουδαίες συμμετοχές
(αργότερα βγήκε σε cd με περισσότερα τραγούδια).
Νάτο κι αυτό!





..................................................
Θα σας χαιρετήσω την Παρασκευή!