Ναι στην Ελένη όχι στους Κώστηδες!

...Πάντως χρόνια πολλά και καλά
και στους εορτάζοντες και τις εορτάζουσες!

Δεν είναι και λίγοι/ες... Όμως αυτοί οι Κώστηδες που τελευταία κυριλέψανε και ακούνε πλέον στο όνομα Κωνσταντίνος, είναι μεγάλες πληγές... άσε που μερικοί πιστέψανε ότι μπορούν να κυβερνήσουν...
Τι να σκεφτώ δηλαδή... τον Κωστάκη την πρωθυπουργάρα μας;
Αν ήταν φιλαράκι θα μπεκροπίναμε σε καπηλειά λέγοντας μαλακίες, τρίβοντας τις κοιλιές μας. Όμως αυτό το άτομο είναι το επίσημο αφεντικό της Ελλάδος! Είναι ο μάγκας που θα έβαζε στη θέση τους τους εθνικούς νταβατζήδες (κατά δήλωση του εν μέσω πιτόγυρου και ρετσίνας).
Όχι μόνο δεν τους εντόπισε (ακόμα δεν μας είπε τα ονόματά τους) αλλά εισήγαγε και γερμανούς νταβατζήδες για επίσημες πλέον συνακροάσεις των συνδιαλέξεων μας!
Αμ! ο άλλος ο πρώην ... ο Σημίτης ντε... Κωστάκης κι αυτός; Μας μόστραρε το προσωπείο του καλού και συνεπούς λογιστάκου που θα έβαζε τα πράγματα στη σειρά και μας προέκυψε στο τέλος τροχονόμος σε διερχόμενα εμβάσματα με κομιστές και παραλήπτες. Η άγνοια -αν είχε άγνοια- σε τέτοια πόστα, είναι απλά συνενοχή!
Να πάμε και πιο πίσω στο ιερό τέρας τον Καραμανλή τον παππού; Αν εξαιρέσουμε την αναγκαστική (εκ των πραγμάτων και συνθηκών) ένταξη μας στην Ε.Ε. που θεωρείται η μεγάλη του παρακαταθήκη στο Έθνος (για να πουλάμε μούρη ότι με τα ευρώ μας κοπανάμε τον αμερικάνο με τα δολάρια του), αγνοώ ή αδυνατώ να συλλάβω τι άφησε πίσω του. Κι επειδή οι αγιογραφίες είναι συχνές στην πατρίδα που ξεχνάει εύκολα, ας θυμηθούμε τα θρυλικά χρόνια της ΕΡΕ, τα εκλογικά δικαιώματα που έδωσε... στα δέντρα στα χρόνια του, το τρίκυκλο που σιώπησε για πάντα τον Λαμπράκη και άλλα πολλά.
Τον Επίτιμο φυσικά και δεν τον ξεχνώ, αλλά φοβάμαι και να γράψω το όνομα του, είμαι και σε φάση αναμονής δικαστικών κλήσεων, φτου σκόρδα!
Ο Κ.Μ. (καταλαβαίνετε ποιός ΟΚ;) θα μείνει στην ιστορία ως ένας ακόμα πολιτικός που διαχειρίστηκε εξαιρετικά τα προσωπικά και κάκιστα τα κοινά συμφέροντα. . Άσε για το ρόλο του στα σκοτεινά χρόνια του 60....
Να πάω και πιο πίσω;
Ακόμα και ο Μέγας Κωνσταντίνος αυτός ο "και καλά" άγιος, αποδείχτηκε κλασσική περίπτωση συνειδητής διαστρέβλωσης της ιστορίας, αφού είναι πλέον γνωστό το ήθος και οι πράξεις του - καθόλου χριστιανικές...

Παρά τα όσα ανέφερα παραπάνω εύχομαι τα καλύτερα στο κουνιαδάκι μου και στο τρομερό βαφτιστήρι μου! Εξαιρώ επίσης από το λιβελογράφημα για τους Κώστηδες, τον φίλο μου τον αριθμολάγνο και συνάδελφο και το νέο φιλαράκι τον Εξαρχειώτη Κώστα (επίθετα δεν γράφουμε, υπολήψεις δεν θίγουμε). Κι ελπίζω να μην μπλέξουν ποτέ με την εξουσία γιατί θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα!
Γι' αυτό ψηφίζω σήμερα Ελένη! -που άλλωστε έγινε από τους ποιητές το όνομα συνώνυμο της Ελλάδας - και της αφιερώνω μερικά τραγούδια που γράφτηκαν στο όνομα της.

Ψάχνοντας στα βινύλια μου ξετρύπωσα τον Νίκο Λαρυγγάκη. Με δεδομένο ότι και οι τρεις δίσκοι που έβγαλε, δεν υπάρχουν πουθενά, σας προσφέρω τον πρώτο το "Πράσινο αεράκι" του 1985.

Ο τραγουδοποιός έβγαλε άλλα δύο άλμπουμ, το '87 το "Πτερά του Μοντεζούμα" και το '92 το "Άτακτο παιδί". Στο τελευταίο έκανε την πρώτη δισκογραφική της εμφάνιση η Ηρώ.
Ακούστε τον "Πρωθυπουργό" ταιριάζει στα παραπάνω που έγραψα...
ΕΔΩ κι ΕΔΩ τα αρχεία!