Ρε μπας κι έγινα αντιδραστικός;

Από το πρωί αυτό το ερώτημα θα με φάει..
Γενικά τσακίζομαι στην αυτοκριτική με ολέθριες ενίοτε συνέπειες για τη ψυχολογία μου: Αν μπορούσα μερικές φορές θα με έφτυνα κατάμουτρα. Επειδή δεν τα έχω καταφέρει ακόμα, αρκούμαι να αυτο-μπινελικόνομαι και να αυτο-προσβάλλομαι με βαρείς χαρακτηρισμούς.
Γιατί τα γράφω τώρα αυτά; Γιατί έχω εκνευριστεί με την στάση (προσοχή: όχι την θέση!) των απεργών με τα βυτιοφόρα και τα φορτηγά που ξεκίνησαν από χτες απεργία διαρκείας. Με ποιο δικαίωμα μπορούν να κάνουν την Εθνική Οδό ένα ατέλειωτο πάρκινγκ για τα αυτοκίνητα τους, δημιουργώντας ένα απίστευτο μπάχαλο στους δρόμους που κινούνται κάθε πρωί χιλιάδες (επίσης) εργαζόμενοι; Δεν αρκεί η πίεση που ασκείται στην αγορά, στους εργοδότες, το κράτος, την κοινωνία από τον αγώνα τους, πρέπει να τιμωρήσουν αθώους κι ένοχους πολίτες, εγκλωβίζοντας τους στα ΙΧ; Δεν αντιλαμβάνονται ότι τέτοιες συμπεριφορές και πρακτικές γυρίζουν μπούμερανγκ και χάνουν και το δίκιο που ενδεχομένως έχουν;
Και αυτοί οι τροχομπάτσοι που μαζεύουν κλήσεις για υπερβολική ταχύτητα στην ...Αττική οδό ή δίπλα σε πινακίδες με μέγιστο όριο ταχύτητας τα 50 ΚΜ (!!) ή γράφουν για παράνομο πάρκινγκ κατ' επιλογή, γιατί δεν κατέβηκαν να γράψουν τους απεργούς που έκλεισαν τη μια λωρίδα της εθνικής; Μήπως γιατί θα φάνε τις φάπες τους από τους απεργούς; Μήπως γιατί αν το κάνω εγώ αυτό - παρκάρω δηλαδή πάνω στη λεωφόρο - θα με πάνε σηκωτό ως εύκολο θύμα του τσαμπουκά και της εξουσίας τους; (κοκοκο!)
Θα μπορούσα να βρίζω για μερικές αράδες... αλλά η κυρία Αυτοκριτική φωνάζει στο αυτί μου, ότι κάνω σαν κλασσικός συντηρητικός, αντιδραστικός και πιθανώς αγάμητος μεσόκοπος μικρομεσαίος "παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος".
Τι να της πεις της κυρίας;
Και το καίριο ερώτημα της κας Αυτοκριτικής:
Καλά ρε Θανάση είναι αυτός τρόπος σκέψης ενός 45άρη που θεωρεί τον εαυτό του σκεπτόμενο αριστερόστροφα ή έγινες σας αυτούς που κατέκρινες;
Aκολουθεί κι ένα: "ου να χαθείς κοπρόσκυλο!"
Πριν στρέψω το μαχαίρι καταπάνω μου, πριν απαγχονιστώ με υπόκρουση Joy Division λέω να εκπληρώσω μερικά requests που λέμε και στα ελληνικά:
....................................................................................
1. Λάκης Παπαδόπουλος (ξανά) και "Έλα γοριλΛΑΚΗ" από το 1988 για τον φίλο μου τον Αλέξη από το μακρινό Σίδνευ.

Δίσκος με μερικά υπέροχα τραγούδια όπως τα "Για να σε εκδικηθώ" και "Ανεμώνα του Σικάγου", αλλά και αρκετά χαζοτράγουδα. Πάντα ο Λάκης ακροβατούσε μεταξύ χαβαλέ και σοβαρού τραγουδιού και κάποτε κάποτε έπεφτε στη λούμπα.
Εδώ το αρχείο!
...................................................................................
2. Ο δεύτερος επίσης καλός μα τελευταίος δίσκος του συγκροτήματος ΕΥΟΙ ΕΥΑΝ - του Φώτη Σιώτα (εξαίρετος μουσικός - βιολιστής, συνθέτης αλλά και ερμηνευτής):
"Το τέλος θα 'ναι πάλι η αρχή" (2000).

Αν αναζητάτε και τον πρώτο δίσκο τους, δείτε στον κατάλογο της δισκοθήκης της Μ. Κιβωτού το σχετικό link. Toν δίσκο ζήτησε ένας.. ανώνυμος (βάλτε ρε παιδιά ένα ονοματάκι κι ας είναι και ψευδώνυμο για να συνεννοούμαστε!)
Εδώ είναι!
Και τα δύο uploads είναι παραγωγή τρίτου - κάπου τα αλίευσα στο παρελθόν - ευχαριστώ τον πρώτο άγνωστο uploader!
.................................................................................
Υ.Γ.: Να αυτομαστιγωθώ καλύτερα;