Μamma (είναι μόνο) Mia!

24 τραγούδια των Abba (τα πιο πολλά ακούγονται στην παράσταση)

........................................................................................................
Χτες ένοιωσα πως ο χρόνος γύρισε πίσω.. τουλάχιστον 27 χρόνια, εκεί γύρω στο ’81 στις τελευταίες μέρες του Λυκείου:
Πήγα στο "Mamma Mia" και το ομολογώ: πέρασα πολύ ωραία!
Είναι αλήθεια ότι η σχέση μου με τους Abba ήταν κρυφή τα «δύσκολα» χρόνια της εφηβείας, τότε που μεσουρανούσαν. Βλέπετε ήμουν στο στρατόπεδο των ροκάδων και οποιοδήποτε ξεστράτισμα σε «καρεκλάδικα» ακούσματα ήταν λόγος διαγραφής από το «κόμμα». Όμως αυτά τα τυπάκια από τη Σουηδία έγραφαν ωραίες μελωδίες και ωραία χορευτικά τραγούδια. Είχαν δε στις τάξεις τους τα ωραιότερα οπίσθια (!) της εποχής στη showbiz, της υπέροχης ξανθούλας Agnetha. Τους απολάμβανα στα κρυφά, με ακουστικά, στο υπνοδωμάτιο σαν να άκουγα Ντόϊτσε Βέλε στην χούντα. Τα ίδια είχα πάθει ένα φεγγάρι και με αυτούς τους περίεργους τους Boney M, αλλά η κλάση των Abba φώναζε από μακριά. Είχαν πέσει κι αρκετά γιαούρτια μεταξύ καρεκλάδων και ροκάδων – κάτι σαν τη σημερινή κόντρα emo-trendy - πού να ομολογήσω την αμαρτία μου;
Θυμάμαι ότι για να δω τον Πυρετό το Σαββατόβραδο, πήρα το λεωφορείο και πήγα από το Περιστέρι στη Λένορμαν, κι ας το έπαιζε το σινεμά απέναντι από το πατρικό μου. Είχα μπει στην αίθουσα με το μπουφάν σηκωμένο μέχρι το ύψος των ματιών, μη σκοτωθώ στα σκοτάδια αλλά να μη με δούνε κιόλας.
Οι Αbba λοιπόν έκαναν μια εντυπωσιακή πορεία στο χρόνο με δεκάδες σουξέ, έκλεισαν τον κύκλο τους ως συγκρότημα, αλλά άφησαν τραγούδια που ο χρόνος τα ανέδειξε ως κλασσικά. Δυο δεκάδες από αυτά έφτιαξαν τον συνδετικό κρίκο ώστε να φτιαχτεί ένα απλοϊκό αλλά ευχάριστο σενάριο, πάνω στο οποίο στήθηκε μια παράσταση, που δεν θα πάει το μιούζικαλ μπροστά, αλλά θα χαρίσει στον θεατή δυο πολύ ευχάριστες ώρες.
Φεύγοντας χάζευα τον κόσμο και συνειδητοποίησα πόσο μεγάλωσε εκείνη η γενιά: Οι κυρίες παλεύουν με το χρόνο και τις συνέπειες της φθοράς στο σώμα τους, πλην το παλεύουν.. Οι συνομήλικοι μου έχουν χτίσει καριέρα και κοιλίτσα, έχουν αραιώσει τα μαλλιά τους και μοιάζουν να βαριούνται ή να έχουν σοβαρέψει παραπάνω από όσο αντέχω. Ένοιωσα μέρος του ρετρό.. αν και δίπλα μου χόρευαν 18άρικα που είχαν έρθει μαζί με τη μαμά τους.
Αυτά θα συνέχιζαν σε κάποιο club.
Εγώ αρκέστηκα να μουρμουρίζω το Waterloo ίσως τυχαία ίσως με νόημα….
...........................................................................
Παρακάτω θα βρείτε το κλασικό ΜΠΟΥΛΑΣ ΕΛΛΑΣ του '86.
Το ζήτησε φίλος και δεν μπορώ να χαλάσω χατίρι. Άλλωστε είναι καταργημένο... Εξώφυλλα δεν πρόκαμα... επιφυλάσσομαι! Νάτο!

Κι ένα ακόμα καλούδι από το φιλαράκι μου που μας έδωσε τους ΧΡΥΣΟΘΗΡΕΣ. Ένα maxi single των BLUE JEANS δυσεύρετο - πολύ καλοκαιρινό και απολαυστικό (από τις πρώτες κυκλοφορίες της Wipeout - κωδικός 002 από το 1986).

Απολαύστε!!

YΓ: Έβαλα και τα εξώφυλλα του Μπουλά στο Flickr!