28 Ιανουαρίου 2008

Σκυλάδικο Σαββάτο..


Στη Λάρισα το Σάββατο το βράδυ βίωσα την εμπειρία του σκυλάδικου...
Όχι του κυριλέ ψευτοσκυλάδικου της πίστας και των ονομάτων, μα αυτό το αυθεντικό, παρακμιακό που πίστευα ότι έχει χαθεί μαζί με τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του.
Λάθος μου!
Άλλωστε η καψούρα, το ντέρτι, το ξόδεμα, η παραμύθα,το νταλαβέρι, είναι ένα με τη φύση του νεοέλληνα. Δεν έζησα βέβαια καυγάδες και μαχαιρώματα, αλλά άκουσα από πρώτο χέρι ότι ακόμα συμβαίνουν, κάποιες άγριες πρωινές ώρες όταν το ποτό έχει εξουδετερώσει και τις τελευταίες αντιστάσεις της λογικής και της αξιοπρέπειας.
Το μαγαζί ημι-υπόγειο, χαμηλοτάβανο, με μικρή πίστα και παλλόμενα φωτάκια στο ταβάνι σαν από χριστουγεννιάτικο δέντρο κλεμμένα. Η ορχήστρα ένα μείγμα πρώην ροκάδων και έμπειρων μπουζουξήδων, οι φωνές... αχ! οι φωνές - άφωνες, μα κορμάρες όπως το λαϊκό γνωμικό περιγράφει τέλεια: "από φωνή μ..ί, μα από μ..ί φωνάρα!"
Κορίτσαροι, ελληνάκια κατά πλειοψηφία, στολισμένα στην τρίχα, με γραμμένα μάτια και ψεύτικες μεγάλες βλεφαρίδες, ντυμένα σαν να 'ναι γδυμένα, φάτε μάτια ψάρια και μην πολυ-αγγίζετε γιατί η διεύθυνσις του καταστήματος θα στείλει τα καλά παιδιά να σας συνετίσουν...
Καλωσορίσατε στο μαγαζί μας, ο Γιάννης ο βαδιστής σας περιμένει, πρώτο τραπέζι πίστα. Πιείτε τα ξύδια σας, ζήστε τη ψευδαίσθηση μιας ωραίας συντροφιάς, ρίξτε τη ζεμπεκιά σας, σπάστε πιάτα γύψινα που δεν κάνουν ούτε ήχο, ούτε γκελ, σκεπάστε τις αρτίστες γαρύφαλλα πολλαπλώς ριγμένα-μαζεμένα και ξεχάστε!... Ξεχάστε ό,τι σας βασανίζει, ό,τι σας κάνει να τραβάτε ζόρι, ξεχάστε τη μοναξιά σας, ξεχάστε και μερικές δεκάδες ευρώ που βάλατε στο παντελόνι, δεν θα τα ξαναδείτε!
Ρεπερτόριο για όλα τα γούστα: Παλιά λαϊκά που μόνο εδώ θα ακούσεις, χασικλίδικα, σουξεδάκια της εποχής, νησιώτικα, μέχρι και Μάλαμα (Πριγκηπέσσα) μπορεί να σου εκτελέσουν εκεί -μπροστά στα πόδια σου στα δύο μέτρα. Και φυσικά μπαλέτο, όχι του Μπολσόι, αλλά από σόι...
Στις 5 το ξημέρωμα, τα σκυλιά αλυχτούν ακόμα, έχει -2 (ευτυχώς πήρα παλτό) και εγώ αποχωρώ καπνισμένος από την κορφή μέχρι τα νύχια.
Στο μαγαζί θα κλείσουν στις 10 το πρωί, όπως κάθε Σάββατο και Κυριακή, όταν θα έχω πάρει πλέον το ταξίδι της επιστροφής στην Αθήνα.
............................................................
Μουσικούλα θα ανεβάσω αύριο... δεν πρόκανα!

4 σχόλια:

anthrakoryxos είπε...

Πόσο καιρό έχω να περάσω απο εδώ...
Διάλεξα τη μέρα.
Το τρίγωνο των σκυλοΒερμούδων, Λάρισα, Καρδίτσα, Τρίκαλα.
Τουλάχιστον έτσι ήταν κάποτε.
Και εις ανάμνησιν , ας μου επιτραπή να αναφέρω, μιας και δεν νομίζω ότι υπάρχουν πια, τα Εν Λαρίση κάποτε: Φάληρο, Ρίο, Μοκάμπο, τα οποία θυμάμαι μεν, ως μοναδική εμπειρία, δεν νοσταλγώ δε.
Εκεί η ζωή άρχιζε μετά τις 5 πρωϊνήν και με τις αγροτικές επιδοτήσεις, οι οποίες μεταφραζόταν σε τόνους γαρίφαλλα (που τα βρίσκανε;) και κιβώτια του γνωστού αφρώδους οίνου Cair (εκ Ρόδου).
Τι μου θύμισες τώρα..

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Θανάση...
Για αυτές τις ανθρώπινες στιγμές θα έπρεπε να ζούμε.
Η "εξομολόγησή" σου δείχνει την υψηλή ποιότητα του χαρακτήρα σου.
Μου θύμισες την ταινία :
'Αυτή η νύχτα μένει'.
Πως λέει ο στίχος ;;;
Του μ.....υ σου η χωρίστρα, μούχει κάψει την ορχήστρα!

ΘΚ είπε...

να 'στε καλά!
Όντως ένοιωσα σαν πρωταγωνιστής στην ταινία, λίγο ακόμα και θα ερωτευόμουν και θα έκλεβα απ΄ τους κακούς την μοιραία του μαγαζιού...

Ανώνυμος είπε...

Σε 3 -4 μέρες θα έχουν επανέλθει και τα αυτιά σου και θα μπορείς πάλι ν΄ ακούς κανονικά