MIA BΡΟΧΗ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ...

Ξεκίνημα βδομάδας με χειμωνιάτικο ουρανό και βροχή απ' το πρωί - το καλύτερο μου! Θες το ζώδιο του Νερού που με κυβερνά, θες πως "πάντα το χρώμα μου ήταν το γκρίζο" μια χαρά μου μοιάζει αυτή η Δευτέρα! Πόσο όμορφη θα ήταν η μέρα αρκεί να ήμουν ΑΛΛΟΥ!
Δυστυχώς η βροχή, όσο και να ρίξει, δεν θα ξεπλύνει βρωμιές συνήθεις, καθημερινές, τόσο οικείες σαν κι αυτές που γέμισαν πρωτοσέλιδα τις μέρες τούτες και έριξαν για μια ακόμα φορά από τα.. σύννεφα, ντε και καλά, ανυποψίαστους συμπατριώτες μας.
Αναρωτιέμαι ποιος κοροϊδεύει ποιόν..
Όταν ξενοπηδάει ο διπλανός ή ο επώνυμος, όταν κλέβει στην πρώτη ευκαιρία, όταν βάζει το συμφέρον του πάντα πάνω από το κοινό καλό, τα πλήθη ως αθώες περιστερές και άτεγκτοι εισαγγελείς βάλλουν και κατατροπώνουν (στα λόγια πάντα) τον κακό (!!) συμπολίτη μας. Και στο μικρόκοσμο τους είναι ίδιοι (καμιά φορά χειρότεροι) και απαράλλακτοι.
Κι αυτοί οι μεγαλοδημοσιογράφοι - τι Φαρισαίοι πια!
Αδέκαστοι, Τίμιοι, Άγγελοι και ταγμένοι Υπερασπιστές του Δίκαιου, προσκυνητές του Χρήματος και της Δόξας, πουλάνε και πουλιόνται ταυτόχρονα, γαντζώνονται στις τσέπες του παχύσαρκου συνήθως καναλάρχη, κάνουν γαργάρα τις δικές του βρωμοδουλειές και αποδίδουν δικαιοσύνη όπου, όταν και εφόσον διατάξει το αφεντικό (His Master's Voice).

Βαρέθηκα φίλε μου! ακόμα και τούτα τα γραπτά μου...
Τώρα που βρέχει θα θελα να βάδιζα σε νοτισμένο τοπίο, με τα φύλλα να μου στάζουν δροσιά στο πρόσωπο. Το όζον να μου ξυπνάει τα σωθικά και τα πουλιά (όταν η βροχή σταματήσει) να μου τιτιβίζουν γιορτάζοντας την αναγέννηση και το ξεδίψασμα της γης. Να μυρίζω το καμένο ξύλο από το τζάκι της γιαγιάς εκεί στην άκρη του δάσους...
....και να έχω στήσει καρτέρι στον κακό Λύκο!
........................................................................
Τους PETE and ROYCE πιθανόν να μην τους θυμάστε... Κι εγώ κάπου τους είχα καταχωνιάσει στο ράφι. Γκρουπ και αυτό των αρχών του '80, έκανε 3 μεγάλους δίσκους σε ανεξάρτητες παραγωγές πάντα, τα: "Suffering of tomorrow" (80), "Days of destruction" (81) και "Royce" (84). O ήχος τους κοντά στο αρτ ροκ, ακόμα και τότε φάνταζε λίγο ξεπερασμένος. Στις μπαλάντες τα κατάφερναν καλύτερα. Ιθύνων νους ο Βασίλης Γκίνος (πλήκτρα, Exis, Coo, M. Ταξιαρχίες) και ο Παναγιώτης Τσίρος (τραγούδι, κιθάρες). Τα άλλα μέλη: Φώντας Χατζής (ντραμς), Ηλίας Πορφύρης (μπάσο) και Λαυρέντης Τσινάρογλου (κιθάρα).
Εδώ θα βρείτε το δεύτερο δίσκο τους!












(ΥΓ: Ψάχνοντας για πληροφορίες ανακάλυψα ότι τόσο το "Days of destruction", όσο και το "Suffering of tomorrow" έχουν ανέβει σε περυσινά posts στο εξαιρετικό Mutant Sounds. To δικό μου upload είναι "χειροποίητη" ψηφιοποίηση, οπότε πιθανόν εκείνη η εκδοχή να είναι καλύτερη.. σε κάθε περίπτωση μια βόλτα στο Mutant sounds θα σας αποζημιώσει!)