Παρασκευή πρωί περίπου 7:40.
Βγαίνοντας από το σπίτι και πριν ψάξω για τα κλειδιά του αυτοκινήτου, σηκώνω το βλέμμα.. μια ωραία καινούργια φθινοπωρινή μέρα ξημερώνει.
Ο ουρανός αρχίζει να βάφεται από γκρι σε ροζ και γαλάζιο, τα σύννεφα είναι κάπου μακριά αλλά όχι στον ορίζοντα μου. Κι όμως ο ουρανός είναι γεμάτος λευκές χαρακιές: Προς τη δύση, την ανατολή, το βορρά και το νότο. Άσπρες γραμμές που διασταυρώνονται και σχηματίζουν ένα ασυνήθιστο πλέγμα. Αεριωθούμενα σαν γιγάντια άσπρα μολύβια μουντζουρώνουν το γαλάζιο.
Έχω διαβάσει για αυτά, πάντα με γοήτευε το μυστήριο, το ανεξήγητο και το απόκρυφο. Ο γιος μου που κόλλησε από τις ανησυχίες μου, με ενημέρωσε ότι αυτά που έβλεπα είναι τα περίφημα “chemi-trails”. Άγνωστο τι αέρια περιέχουν όπως και καθόλου ξεκάθαρο ποιοι και γιατί τα ρίχνουν. Οι συνομωσιολόγοι λένε ότι ρίχνονται με κακούς σκοπούς από απροσδιόριστους «κακούς»: Περιέχουν λέει ουσίες, ιούς και μικρόβια που δοκιμάζονται πάνω μας - ως πειραματόζωα. Τα Χαρδαβέλλο-παίδια θα ασχοληθούν έμαθα απόψε το βράδυ, με το φαινόμενο αυτό: καλά νούμερα τηλεθέασης για τους έγκλειστους του Σαββατόβραδου και τους περίεργους.
Εγώ λέω ότι βρωμίζουν τον ουρανό μου κι αν ρίχνουν κάτι ίσως να είναι ο ιός της βλακείας και της απάθειας που έχουμε κολλήσει όλοι.
Περιμένω την τοποθέτηση Λιακόπουλου επί του θέματος...
(Παρεμπιπτόντως θαυμάζω το πάθος και το εμπορικό τάλαντο του συγκεκριμένου ερευνητή-συγγραφέα-εκδότη. Δεν κράζω όπως οι πολλοί γιατί δεν κατέχω τα θέματα που παρουσιάζει και δεν γνωρίζω που σταματάει η αλήθεια, που αρχίζει ο μύθος και που το «κόλλημα». Όμως κράζω τους είρωνες και παντογνώστες δημοσιογραφίσκους (σαν εκείνον τον πρώην εκδότη lifestyle πορνοπεριοδικού, με τα παράξενα γυαλιά που βγαίνει στο Μέγκα πρωί τα σαββατοκύριακα) που ενώ δεν έχουν διαβάσει ούτε το 1/100 των βιβλίων που έχει διαβάσει ο Λιακόπουλος, τον βγάζουν live για να κάνουν χαβαλέ με έναν «τρελό» που δεν έχουν πάρει χαμπάρι πως τα έχει τετρακόσια και θα ξεπουλήσει και τα βιβλία του!)
…Λίγο μετά τα διόδια του Ισθμού, ένα άλλο τεράστιο καφέ βρώμικο σύννεφο, άπλωνε και ανέβαινε στην ατμόσφαιρα. Δράστης τα φουγάρα των Διυλιστηρίων.. αυτά που έχουν …φίλτρα (τι στο διάολο κρατάνε τα φίλτρα τους;)
Φτάνοντας στα όρια της πόλης, ο γαλάζιος ουρανός έμοιαζε σκουριασμένος…
26 Οκτωβρίου , του Αγίου Δημητρίου, το σωτήριο έτος 2007, εν Ελλάδι, τη μέρα που ο υπογράφων έβαλε άλλο ένα τεσσάρι δίπλα στην τέταρτη δεκαετία της ζωής του. Άντε χρόνια μου πολλά – συγχαρητήρια ρε μάνα!
Επειδή λησμόνησα να βάλω τίτλους, τους παραθέτω εδώ:
1. Playing with the colours, 2. Picture and thought, 3. I’ll be crying, 4.No one cares about you, 5. Only tonight, 6. Woman in the corner, 7. Face line, 8. Through the silence, 9. You shook me
Καλή ακρόαση!
ΥΓ: Το κείμενο γράφτηκε Παρασκευή στι2 26, αλλά μια ύπουλη ίωση με ανάγκασε να το ανεβάσω σήμερα.. στο μεταξύ ο Λιακόπουλος ξαναβγήκε.. για να σχολιάσει την εθνική επέτειο και τις παρελάσεις (εδώ που τα λέμε είναι συμπαθέστερος του Ψωμιάδη).
ΥΓ2: Μόλις παρέλαβα ένα πολύτιμο και δυσεύρετο υλικό του σπουδαίου δημιουργού Σταμάτη Μεσημέρη. Πρόκειται για εξαντλημένους δίσκους του και έναν τετραπλό που δεν κυκλοφόρησε ποτέ στο εμπόριο. Ευχαριστώ πολύ τη φίλη που μου το έστειλε αλλά και τον Σταμάτη που το έφτιαξε. Εντός της εβδομάδας θα το ψηφιοποιήσω και θα το ανεβάσω με μεγάλη μου χαρά, ώστε να είναι διαθέσιμο σε κάθε φίλο της καλής μουσικής.
ΥΓ3: Στήνεται ένα wiki από το kithara.gr, για έλληνες μουσικούς και πρέπει να βοηθήσουμε όλοι: Δείτε εδώ!
.
