Η μουσική μεγαλώνει τα ψάρια...

Όπως καταλαβαίνετε έχει πέσει δουλειά..
Κλείνει το έτος, στόχους κυνηγάμε, εκκρεμότητες κλείνουμε, πορτοφόλια ανοίγουμε, χρήμα γεμίζουμε, χρήμα ξοδεύουμε με ταχύτητες αστραπιαίες, γιορτές έρχονται και υποχρεώσεις μαζί, δώρα, στολίδια, λαμπιόνια, βιτρίνες γεμάτες "αχτύπητες" προσφορές, εορτοδάνεια και άλλα θλιβερά παρελκόμενα για λίγες μέρες "λαμπερές" ώσπου να περάσουν κι αυτές, να μπει ο νέος χρόνος και φτου κι απ' την αρχή.
Ο κύκλος της ζωής συνεχίζεται, ατέρμονα, γυρνά σαν τη ρόδα σε ένα κατηφορικό δρόμο, σκοντάφτει στα χαλίκια, ταρακουνιέται μα συνεχίζει, μέχρι να σωριαστεί σε ένα μοιραίο χαντάκι.

Όταν λοιπόν "πήζεις" που καιρός για blog.. Οι πιτσιρικάδες στην αργκό τους λένε: "αυτός μπλογκάρει" και εννοούν "λουφάρει" (κάτι ξέρουν!).
Ομολογώ: αναγνώστρια και αναγνώστη μου, να ξέρεις ότι αυτές οι αράδες πράγματι γράφονται με το ένα μάτι στο πληκτρολόγιο και το άλλο στη πόρτα, "μετά φόβου Θεού και πίστεως" συνήθως μεσημεράκι που καλμάρουν τα τηλέφωνα και τα πολλά meeting. Από έναν ασυνείδητο λουφαδόρο ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσες/όσους από εσάς σπαταλάτε πολύτιμα λεπτά από τον (ανύπαρκτο) ελεύθερο χρόνο σας για να με διαβάσετε.

Διάβασα σε πρωτοσέλιδο ότι σύμφωνα με μελέτη η μουσική μεγαλώνει.. τα ψάρια. Αν εξαιρέσω την έκπληξη μου και την απορία για τους εγκεφάλους που στήνουν και χρηματοδοτούν τέτοιες μελέτες, οφείλω να παραδεχθώ πως το εύρημα συνάδει με την πεποίθηση μου πως η καλή μουσική είναι το τέλειο φάρμακο:
Μεγαλώνει γερά παιδιά (σαν το γάλα Βλάχας περίπου), ξεκουράζει, εμπνέει, δυναμώνει, εμψυχώνει, θεραπεύει.
Από γαυράκι έγινα κοτζάμ γεροντόγαυρος ακούγοντας μουσική με τις ώρες και διατηρώ baby face, ηθικόν ακμαιότατο και αντοχές!
Αν έλειπαν οι γκρίζοι κρόταφοι μέχρι φαντάρο θα με πέρνανε!
Βέβαια στην Ελλάδα οι άνθρωποι ακούν πλέον μόνο "ψάρια" να τραγουδούν (αρκεί να είναι κορμάρες). Αν τα ψάρια άκουγαν ανθρώπινη μουσική τι λέτε να άκουγαν;
Φαντάζομαι πως οι καρχαρίες θα άκουγαν μέταλο (death κατά προτίμηση), τα δελφίνια disco των 80s και οι κουτσομούρες με τα μπαρμπούνια... βαριά λαϊκά! Οι μουρμούρες θα ακούνε ...ραπ, οι ρέγγες ... ρέγκε και οι γόπες... χασικλίδικα. Τα χταπόδια θα γουστάρουν κρουστά, οι φάλαινες... Barry White και οι σκορπίνες.. Scorpions! Tα στρείδια και τα λοιπά οστρακοειδή θα άκουγαν έντεχνο, ενώ σκυλάδικα θα επέλεγαν τα σκυλόψαρα!


Εμείς εδώ σήμερα ακούμε τραγούδια του Σπύρου Χατζηνικολάου με τον Γιώργο Δημητριάδη (σε πρώτη δισκογραφική παρουσία - πριν τους Μικρούς Ήρωες) στο ωραίο δισκάκι που έρχεται από το 1987: ΦΥΣΑ ΤΟ ΚΑΛΑΜΙ ΣΟΥ.

Η παραγωγή ήταν του Βαγγέλη Γερμανού και εδώ υπάρχει η "Φωφώ" ένα τραγουδάκι που έψαχνα μανιωδώς μέχρι να στείλει το βινύλιο ο Άρης από τη Σαλονίκη. Συμμετέχουν ο Γιώργος Κούκιος σε 2 τραγούδια και η Φένια Παπαδόδημα στα φωνητικά. Ο Χατζηνικολάου εντόπισα ότι είχε συμμετοχή με 2 συνθέσεις στο δίσκο του Δουρδουμπάκη "Το σχεδόν και το ίσως" του '98.
ΕΔΩ!! το.. καλάμι!