Σκάω μύτη...

Σκάω μύτη...
κάνω ένα τάχιστο πέρασμα και μπαίνω σε meeting...
χα! τι πρωτότυπο!

Καλό μήνα αδέλφια!
Πάλι από blackout ολικό προσπαθώ να ξεφύγω, μα οι έγνοιες, οι υποχρεώσεις, τα πρέπει μ' έχουν δέσει κόμπο και γελούν μαζί μου χαιρέκακα.
Οι δικοί μας άνθρωποι, η μάνα, ο πατέρας, ο αδελφός, τα παιδιά μας, τα ανήψια κι οι λίγοι καλοί αληθινοί φίλοι - αυτά τα στηρίγματα - τα δεκανίκια μας ίσως - οι ανάσες μας.
Αυτοί κι ό,τι αγαπάμε - κάποια τραγούδια, μερικοί στίχοι, τρεις γραμμές.
Αυτοί τα βάσανα, αυτοί και στα βάσανα...
Οι ευχές στα δύσκολα μοιάζουν ληγμένες ασπιρίνες - δεν ανακουφίζουν, δεν θεραπεύουν, δεν ασκούν καν παρηγορητική δράση. Αλλά τις έχουμε ανάγκη, τις καταπίνουμε σαν placebo, προσδωκώντας να πυροδοτήσουν τη δύναμη της ψυχής, το στήλωμα των γονάτων, το κουράγιο.
'Ομως φίλε μου Δημήτρη να ξέρεις πως σε σκέφτομαι συχνά κι ελπίζω τα ζόρια σου να έχουν έναν τελειωμό - όποιον θα διάλεγες εσύ.
Ρε παληκάρι, να ξέρεις πως σε καμαρώνω - ένας ωραίος άνθρωπος είσαι, μοναχός σου αλλά περήφανος, φιλότιμος κι αγωνιστής!
Γιέ μου μεγάλε περαστικά - μια ίωση δεν θα σε ρίξει κάτω!
Καλά να περάσεις στη σχολική εκδρομή! Ζήσε τις πρώτες στιγμές μακρυά από το σπιτικό καβούκι και πάρε τη ζωή σου στα χέρια!
Την αξίζεις - σου αξίζει!
Μαράκι σ' ευχαριστώ! αυτό μόνο!
*******************************
Για τους επισκέπτες μου, το 2ο δισκάκι των SCRAPTOWN (μουσικό όχημα του Μιχάλη Ρακιντζή στα 80s) "RULES OF THE GAME" (1983).

Tα μέλη του γκρουπ σε αυτό το δίσκο ήταν εκτός του Ρακιντζή, ο Γρηγόρης Μελάκης (κρουστά γενικώς), ο Βασίλης Γούναρης (μπάσο) και οι Βασίλης και Τίμος Παπασωκράτης σε πνευστά και πλήκτρα αντίστοιχα.
Ποπ-ροκ και ρέγκε ακούσματα, σαφώς καλύτερα από τα "αραβουργήματα" που έδωσε ο Μιχαλάκης αργότερα.
Οι Scraptown είχαν βγάλει και το θρυλικό maxi single "Viva Sahara" (το ψάχνω) και έκλεισαν δισκογραφικά το 85 με το "Give me a break" (επίσης ψάχνω)
ΕΔΩ!
***************
Από Δευτέρα τα λέμε!
(ανεβάζω εντός των επόμενων ωρών και πλήρη εξώφυλλα)
ΙΔΟΥ και τα εξώφυλλα!