Ο Γενάρης της πίττας και της πίκρας...

Την κόψαμε και την πίττα, φάγαμε το κομματάκι μας, δεν σκάλωσε στο δόντι η λίρα που περίμενα - 21 χρόνια στην εταιρεία ποτέ δεν κέρδισα φλουρί ή άλλο δώρο - και ξανά μανά πέσαμε στα γνωστά: σεμινάρια, ευχές, στόχοι, ελπίδες, αγωνίες, ρουτίνα, ρουτίνα, ρουτίνα...

Ο χρόνος ξεκίνησε στραβά, θάνατοι μακρινοί και κοντινοί σημαντικοί κι ασήμαντοι καθημερινοί, κοινό έγκλημα, απαγωγές, ιώσεις. Έχασα έναν αγαπημένο θείο προχτές, έναν μπάρμπα διαμάντι και παληκάρι. Έφυγε στα ογδόντα με το κεφάλι ψηλά, χαμογελαστός. Θα τον θυμάμαι για τα ανέμελα καλοκαίρια της εφηβίας στο χωριό, για τις ωραίες ιστορίες του, για τα καλοσυνάτα μάτια του. Ας πάει στο καλό!

Ο Πάνος Τζαβέλας, λέει ένας φίλος σε ένα email που μου έστειλε, παλεύει στον Ερυθρό Σταυρό και χρειάζεται αίμα, ό,τι ομάδα να 'ναι, δύσκολα τα πράγματα... Όποιος/α θέλει και μπορεί, ας επικοινωνήσει με την Σοφία Πολυδώρου. τηλ 6948116645.
Αίμα και τρόφιμα ζητούν απεγνωσμένα στη Παλαιστίνη, μα ο καθημερινός όλεθρος, ο θάνατος μικρών παιδιών, πέρασε κιόλας στα ψιλά των εφημερίδων και της συνείδησης μας, μπαγιάτεψε ως νέο. Ο Δυτικός καίγεται για τον δικό του κώλο - για το φυσικό αέριο, τις ευκαιρίες στις εκπτώσεις, την διαδοχή Ομπάμα.

Στην Ελλάδα, το ζόρι είναι να γίνει ένα γήπεδο σετάκι με ένα εμπορικό κέντρο, big business! 'Οποιος δεν γουστάρει είναι εχθρός του.. έθνους και πρέπει να πάει για ανασκολωπισμό! Το δικαίωμα να διεκδικήσεις το δίκιο σου ως πολίτης, συνθλίβεται μπρος στα συμφέροντα ενός μεγαλοεργολάβου που έχει ως εξαπτέρυγα δεξιά του την ΝΔ και αριστερά του (...) το ΠΑΣΟΚ. Προς το παρόν η δικαιοσύνη κράτησε αντιστάσεις, αλλά ως πότε;

Χρόνια πολλά στον Αντώνη από τα Χανιά για αύριο (που ίσως περνάει από εδώ πότε πότε - πάντα θα τον θεωρώ φιλαράκι κι ας χαθήκαμε). Χρόνια πολλά και στους συνονόματους μου για την Κυριακή, χρόνια πολλά στον Θανάση της καρδιάς μας, τον Κύριο Βέγγο.

Σας αφήνω κι ένα δισκάκι από αυτά που δεν συμπάθησα ιδιαίτερα ποτέ.
Το 1982 όταν η ψυχή και το σώμα μου ζητούσαν ροκιές, ένα γκρουπάκι από τον Πειραιά που το έλεγαν PLASIS έβγαλε μια ανεξάρτητη παραγωγή, παίζοντας ένα περίεργο συνδυασμό ροκ, φάνκι, με λίγες τζαζ πινελιές και με φωνητικά που έπιαναν ψιλές νότες.. κάτι σαν τους Apocalypsis στο πιο light. FACES OF LOVE λεγόταν ο δίσκος, σας τον παρουσιάζω για λόγους αρχειακούς και ιστορικούς...

Τα μέλη του γκρουπ (που δεν νομίζω ότι δισκογράφησε κάτι άλλο) ήταν οι: Κίμων Βασιλόπουλος (ex-Apocalypsis): Φωνή, Αλέκος Χαραλαμπίδης: Κιθάρα, Δημήτρης Παγοράλης: Μπάσο, Θοδωρής Κερκέζος: Τύμπανα και Κώστας Λογοθετίδης: Πλήκτρα.
(Ακούγοντας το δίσκο θα στοιχηματίζατε ότι η φωνή είναι γυναικεία... έλα όμως που είναι o Βασιλόπουλος ωσάν ...Καστράτο!)
Το αρχείο είναι εδώ...
Σήμερα ο Κερκέζος είναι ένας διάσημος κλασικός σαξοφωνίστας(!), ο δε Βασιλόπουλος είναι μέλος της Χορωδίας της ΕΡΤ και του φωνητικού Συνόλου "Οι Τραγουδιστές" (πληροφορίες από το διαδίκτυο).
Για το τέλος, έτσι για να χαμογελάσουμε λιγάκι, σας θυμίζω τον πιο αστείο διάλογο (κατά τα γούστα μου) που είδα κι άκουσα σε ελληνική ταινία:
Μια Ιταλίδα στην Κυψέλη κι ο Αθηνόδωρος Προύσαλης να "κεντάει" για την Τσιριμπιμ τσιριμπόμ Μάρω Κοντού...

Φιλιά!