Γιώργος Μενέλαος Μαρίνος

Υπό τους ήχους των Antony & the Johnsons το σημερινό σημείωμα, ιδανική υπόκρουση στο μουντό που εξακολουθεί να κυριαρχεί στη διάθεση μου. Χτες ήθελα να γράψω κάτι για το Πολυτεχνείο, κάποιο απρόοπτο με κράτησε μακρυά από υπολογιστές, ίσως για καλό μου:
Τι να γράψω εγώ για το Πολυτεχνείο, που δεν έβαλα ποτέ μπροστά το στήθος, που δεν πλακώθηκα ποτέ - ούτε πιτσιρικάς, που δειλιάζω μπροστά στη βία και προτιμώ να γκρινιάζω εκ του ασφαλούς ;
Στα 18 μου όταν το αίμα μου θα έπρεπε να "βράζει", ήμουν ένας νερό-βραστος έφηβος, κλεισμένος σε 4 τοίχους, με συντροφιά τα βιβλία και τους δίσκους μου, μακρυά από έρωτες με το φόβο της χυλόπιτας να μου κόβει τα πόδια, με τη κρυφή αγωνία της μάνας μου μπας και ήμουν 'διαφορετικός".
Τους Κνίτες δεν μπορούσα να τους ακούσω καν, μοιάζαν να παίζουν την ίδια κασέτα, τους "αναρχικούς" τους έβρισκα πολύ βίαιους, δεξιοί τότε ήταν μόνο οι γονείς μας, συμπαθούσα τους Ρηγάδες αλλά δεν ήθελα "μαντρώματα". Την πρώτη φορά που πήγα στη πορεία στις πρώτες "ψιλές" το έβαλα στα πόδια - ήταν κι η τελευταία.
Τι να γράψει ένας Δειλός για τους τρελούς που παίξανε τη ζωή τους κορώνα γράμματα;
Τιμή σ' αυτούς που δεν εξαργύρωσαν σε πολιτικές καριέρες και γεμάτα πορτοφόλια - μόνο σ΄αυτούς, οι άλλοι - οι γνωστοί μαϊντανοί των επετείων-δεν άξιζαν την ευκαιρία που τους έδωσε η Ιστορία...
................................................................................................
Έχω ένα βινύλιο ιδιαίτερο για σήμερα. Μου το έδωσε ο Δημήτρης ο κουμπάρος μου... άκουσε το μου είπε, είναι διαφορετικό!
Ο δημιουργός λέγεται Γιώργος Μαρίνος αλλά δεν είναι ο γνωστός Μαρίνος. Τον λένε και Μενέλαο, δηλαδή Γιώργο Μενέλαο Μαρίνο. Έψαξα στο διαδίκτυο για πληροφορίες και βρήκα κάποια πράγματα: Γεννημένος το 36 στην Αθήνα, έφυγε στα 24 για ένα ταξίδι περιπέτειας, επιβίωσης και αυτογνωσίας στην Ευρώπη. Έζησε σε Γαλλία, Ελβετία, Δανία όπου και στέριωσε για αρκετά χρόνια δουλεύοντας ως εργάτης στις φάμπρικες. Παιδαγωγός, ποιητής, μουσικός, λόγιος, τραγουδιστής, αλλά και κλόουν, είναι μερικές από τις ιδιότητες του - όλες εκφρασμένες με ευαισθησία και έμπνευση.
Ζει από ό,τι διάβασα πλέον στην Αίγινα.
"Ο Απολογισμός" είναι βινύλιο που βγήκε το 1977. Ουσιαστικά είναι μια επιλογή πρόχειρων ηχογραφήσεων από μαγνητοταινία, όπου με τη συνοδεία της κιθάρας του διηγείται συγκλονιστικά βιωματικές ιστορίες που αφορούν πολλούς και κάποιους περισσότερο (ειδικά όσους ζουν ή έζησαν στη ξενητειά).
H λογοκρισία της εποχής δυστυχώς έχει αλλοιώσει κάποια σημεία των ηχογραφήσεων (ακόμα περιμένω κάποιον να φιλοτιμηθεί να βγάλει επιτέλους "καθαρά" τα σημαδεμένα από τη λογοκρισία έργα, όπως το Δρόμο της Κατερίνας Γώγου)
Ακούστε τον και θα καταλάβετε!
Κι ένα μικρό ηχητικό δείγμα εδώ:
Η πέτρα:

..............................................................
Μου στείλανε ένα ηχητικό ντοκουμέντο από τους Παρθενογέννεσις και σας το ανεβάζω. Θυμίζω ότι ποτέ δεν δισκογράφησαν, μα ακόμα τους έχω στη μνήμη σαν ένα συγκρότημα που τόλμησε (και το πλήρωσε) να παίξει new wave στη παλαιοροκάδικη Ελλάδα των αρχών του 80. Ακόμα θυμάμαι το ξύλο που έπεσε στο Σπόρτιγκ το χειμώνα που σκότωσαν τον Λένον κι αυτοί βγήκαν προκλητικά στο live με λευκά περιβραχιόνια πένθους...
Δείτε....