14 Νοεμβρίου 2008

Γκρι απόγευμα...

Τα πουλιά, λέει, πεθαίνουν τραγουδώντας...
Έτσι έφυγε ηMiriam Makeba - η μάμα Άφρικα - λίγο μετά το τέλος συναυλίας της στη Νάπολη τη Δευτέρα. Έτσι έφυγε και μια καρδερίνα των Άνδεων - που έφτανε τις 5 οκτάβες με τη θεϊκή φωνή της, η Yma Sumac την 1η του Νοέμβρη.
Γκρίζος ο μήνας... σαν τα σύννεφα που σκέπασαν τη πόλη τούτο το απόγευμα της Παρασκευής, σαν τον αέρα που αναπνέουμε, σαν τη στάχτη στα αποκαϊδια.
Το χρώμα της θλίψης είναι γκρι, ο φίλος Σταμάτης ανεβαίνει το Γολγοθά του και τα δήθεν σημαντικά μοιάζουν ασήμαντα κι αστεία... (κουράγιο φίλε!)

Ο φίλος μου ο Σωτήρης είναι λάτρης του Έλβις.
Μου έστειλε ένα βίντεο που φέρνει ένα κόμπο στο λαιμό...
Ο Βασιλιάς στη τελευταία του συναυλία, μόνος ανάμεσα σε χιλιάδες, σέρνει το υπέρβαρο κορμί του στη σκηνή, ξεχνά τα λόγια στο Are you lonesome tonight (πόσο τραγικό στα αλήθεια) και δακρύζει, χαμένος σε τόνους λιπαρών τροφών και ναρκωτικών ουσιών...
Τα πουλιά, πεθαίνουν τραγουδώντας...
Δείτε το:

Συγγνώμη που δεν ανεβάζω κάτι αυτή τη βδομάδα...
Aς ακούσουμε απόψε κάτι παλιό, κάτι αγαπημένο, κάτι που ακουμπάμε πάνω του στα δύσκολα.

3 σχόλια:

το αερικό είπε...

Τα σεβη μου μεσιε Θανασης και στα δυσκολα και στα λιπαρα... Δηλωνω θαυμαστρια σας παντος καιρου!

Άντζελα είπε...

ΚΑΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ .

ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΟΣΤΣ ΣΟΥ.

ΚΑΙ ΤΟ ΓΚΡΙΖΟ ΧΡΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΛΥΧΡΩΜΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.

Μετρημένος είπε...

συγκινητικό πραγματικά...πόσοι μεγάλοι καλλιτέχνες δεν άντεξαν το βάρος της επιτυχίας κ αυτοκαταστράφηκαν...άνθρωποι ήταν κ αυτοί,όσο αν εμείς κάποιες φορές τους βλέπουμε σαν υπεράνθρωπους...