αυγουστιάτικο φεγγάρι (Βραχάτι 2008)
Έχω γυρίσει..
από τις 25 του Αυγούστου...
αλλά το μυαλό μου ακόμα δεν επανήλθε.
Σκέφτομαι ακόμα τη θάλασσα, το ραχάτι, τις βουτιές με τη κόρη μου, τα πρώτα πλατσουρίσματα του Σταύρου, τις βόλτες με τον μεγάλο μου γιο, την μικρή απόδραση με τη Μαρία στα Κύθηρα.
Τον Κώστα να κυνηγά τον Θανασάκη πριν βουτήξει με το κεφάλι στο βυθό, την Αλίκη πάντα χαμογελαστή, τον Γιάννη να σηκώνει άλλο ένα ποτήρι μπύρα στην υγειά μας, τα ανίψια μου να τρέχουν, να χοροπηδάνε, να γελούν και να μαλλιοτραβιούνται με τα δικά μου.
Θυμάμαι το βράδυ της πανσέληνου, στη παραλία στο Βραχάτι ν΄ακούω ζωντανά το "Φεγγάρι μάγια μου κανες"...
...από τότε δεν έλυσα ακόμα τα μάγια
.....................................................................................
Από Δευτέρα στα ζόρικα, στα αγαπημένα,
σε αυτά που σιχαίνομαι, σε αυτά που λατρεύω.
Στη μουσική, στις μέρες που έρχονται και πάνε,
στη ζωή που δεν κοιτάζει πίσω,
στη μνήμη που δεν κοιτά μπροστά..
Καλώς σας βρήκα!
5 σχόλια:
kalo mina kai kali dynami gia tin prosgeiosi meta tis diakopes...
Σου εύχομαι καλή προσαρμογή!
Τι να σου πω?, αυτή η βδομάδα στην Μεσσηνία είναι οι καλύτερες οικογενειακές διακοπές που έχουμε κάνει μέχρι τώρα.
Οπως λένε "και εις άλλα με υγεία", και εξάλλου οι εσωτερικές μας αποδράσεις είναι που πρέπει να μας βοηθήσουν μέχρι να έρθει το επόμενο καλοκαίρι.
Σχετικα με το τραγουδι στο τελος : Φαντασου ποσο ποναει -μερικους- ο αμεσως επομενος στιχος και σκεψου πως υπαρχουν και χειροτερα, αν και αυτο εμενα ποτέ δε με παρηγορησοβοηθησε...
(Δεν εχω ονομα σαν "χρηστης", πειτε με gogo, ελληνικα : αϊντε-αϊντε)
Δίκιο έχεις φίλε μου, το τραγούδι της ξενιτιάς του Μίκη και του Ερρίκου Θαλασσινού,σημαίνει πολύ περισσότερα για πολλούς κι αγγίζει πολλούς περισσότερους... μια ευτυχής χρονική συγκυρία - live και πανσέληνος, σημαδεύτηκε η καρδιά και η μνήμη μου με τον πρώτο στίχο.
Όπως και να το δει κανείς, αυτή είναι η δύναμη της ποίησης - ως καταλύτης γέννησης εικόνων και συναισθημάτων.
Δημοσίευση σχολίου