3 Ιουλίου 2008

MHHHHH-TINΓΚ...



Οκ τα έχω ξαναγράψει, γραφιάς, στέλεχος πολυεθνικής είμαι, ένας από τους πολλούς μάνατζερ που τρέχουν για την είσπραξη των επενδυτών μας (που πανάθεμα τους έτοιμοι είναι να πάρουν το χρήμα και να το ρίξουν αλλού). Μέρος της δουλειάς μου είναι και τα meeting, ας πήγαινα να φυτέψω μαρούλια αν δεν γούσταρα.
Όμως ρε παιδιά γιατί κάθε καλοκαίρι να τρώω αυτό το μαρτύριο... Ιούλιο μήνα και κάθε μέρα - μα κάθε μέρα , βαρετά και αλλεπάλληλα meeting?
Δεν φτάνει ο ιδρώτας του μποτιλιαρισμένου οδηγού, η υπνηλία του πατέρα βρέφους, η κούραση του 45άρη πρώην νεανία, πρέπει να γίνεται φιδές και το κεφάλι του?
Είναι η εβδομάδα της "πυρκαγιάς" λοιπόν. Αν έχετε ακούσει από Operating Plan θα με καταλάβετε. Όσοι πάλι όχι, να ξέρετε ότι είναι πιο χάλια από όσο ακούγεται:
Για 8-10 ώρες ημερησίως ακούς ΥπερΕγώ να επιχειρηματολογούν, απολαμβάνοντας τον ήχο της φωνής τους και κρατώντας τα αυτιά τους κλειστά στη διαφωνία, το επιχείρημα, τον διάλογο.
Όλη η νοοτροπία της φυλής μας εκεί είναι σε ένα μικρόκοσμο, που πίνει δεκάδες καφέδες, καπνίζει ασταμάτητα στους διαδρόμους, μιλάει με τις ώρες στο κινητό, δένει και λύνει γραβάτες, ορμά σε μπουφέδες ακριβών ξενοδοχείων, κορδώνεται για την αξία που νομίζει πως έχει, κρύβει επιμελώς την ανασφάλεια και την άγνοια του, φωνάζει, χτυπά τη γροθιά στο τραπέζι, φαντασιώνεται ότι "πηδάει" ως αφεντικό τους σημερινούς προϊστάμενους του, λαγοκοιμάται ή παίζει στα κρυφά πασιέντζες στο laptop.
O μάνατζερ που δεν γνωρίζει ελληνικά, αλλά μιλάει με αμερικάνικες ορολογίες ή greekglish αυτοσχεδιασμούς, που παίζει στα δάχτυλα το powerpoint, αλλά δεν παράγει έργο ή ιδέες, που διεκδικεί μερίδιο στις επιτυχίες και ψάχνει δικαιολογίες στις αποτυχίες, ο υπεύθυνος αλλά ανεύθυνος όταν τα πράγματα γίνουν σκούρα.
Assumptions, targeting, trends, sales, αριθμοί και γράμματα, επενδύσεις, επιτεύξεις, growth, market share, χασμουρητά, workshops, roadblocks, SWOT analysis, action plan, paparies georgitsa mou - as to diaolo pia!
Δεν βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω - πιθανόν τα ίδια σκατά είμαι (ας το πούνε όσοι με ξέρουν).

Βάζω μια καλή ροκιά τέρμα τα γκάζια να ξεμπουκώσει τα εγκεφαλικά μου κύτταρα:
ZIGGY WAS και ΗΕRE! από το 1994.

Είναι το πρώτο τους άλμπουμ με τραγούδια που υπάρχουν και στην έκδοση του1996 "3 turns to 1". Υπάρχει και αυτό, όπως και το Unicorn Pan του '97 (όποιος/α ενδιαφέρεται ας ενημερώσει)
Εδώ το αρχείο!

Ένα ωραίο φλασάκι για τα βαρετά μήτινγκ μπορείτει να δείτε εδώ!
κι ένα ωραίο κλιπ για έναν "κόσμο δύσκολο"... του Tonino Carotone εδώ:

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλημερα Θαναση!

Κουραγιο φιλαρακο, υπαρχουν και χειροτερα....
Ενας καλος τροπος "αμυνας" ειναι να το δεις σαν ρολο σε ερασιτεχνικη θεατρικη παρασταση..Ειμαι σιγουρος οτι ευκολα θα μπορουσες να εισαι φιναλιστ για το αναλογο βραβειο υποκριτικης ,αν υπηρχε.
Ευχαριστω για την δροσια που τοσο χρειαζομαι εδω μεσα...
Ο φιλος σου *

Γιαννος Γατοπουλος
*Αν θυμασαι απο που....

ΘΚ είπε...

Συγγνώμη αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ, συγγνώμη ειλικρινά. Βόηθησε με λίγο!

Giousurum είπε...

Thanasi,
den xero giati alla exo tin aisthisi oti o (Neo)Ellinas genithike gia meeting, workshops kai fysika mpoufedes se polyteli xenodoxeia. Na min po kai to cenferences... Anekathen...

Telospanton. Eytyxos pou yparxei kai i mousikoula kai voithaei tin katastasi.
Ziggy Was. Ziggy for ever.

Negma είπε...

Επειδή το έχω φάει πολλάααα χρόνια στη μάπα όλο αυτό, και δεν έχω ακούσει ποτέ καλύτερη, πιο πιστή και πιο αστεία περιγραφή...

... εγώ σου το λέω...

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΤΣΙ!!!!!!!!!!!!!!!!

Αν ήσουν έτσι, δεν θα μπορούσες ποτέ να έχεις γράψει κάτι τέτοιο. Δεν θα γυρνούσες σπίτι σου να βάλεις μουσικούλες να στανιάρεις απο το πακέτο που έφαγες.

Θα γυρνούσες και θα κοκκορευόσουν στην γυναίκα σου, με μπόλικες δόσεις σάλτσας, για το "πως τους τά 'πες και τους βούλωσες όλους, που είχαν μείνει μ' ανοιχτό το στόμα να σε θαυμάζουν και να σε φθονούν".

Μια χαρά παιδί είσαι...

Άντε με το καλό, να πάρεις την αδειούλα σου, τη γυναικάρα σου, τα ομορφόπαιδα, και να πάτε να περάσετε ΤΕΛΕΙΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!

(Μην πάρεις κανά λαπτοπ μαζί όμως, θα σε μουτζώνω με πόδια και με χέρια, ντάξει;;;;;; )

Portokalis είπε...

Φαντάσου να πάς σε ένα χωριό και να ασχοληθείς με τη γη... Οι ώρες πλέον δεν θα είναι ατελείωτες και άχαρες μα δημιουργικές και καρποφόρες...
Δεν θα φορέσεις ποτέ πια γραβάτα, δεν θα ξυπνήσεις ποτέ πια ιδρωμένος απο το αγχος της δουλειας, δεν θα ξαναφάς ποτε αηδίες, δεν θα ξαναχαμογελάσεις ποτέ ξανά απο υποχρέωση, δεν θα φάς ούτε ένα λεπτό πια σε μποτιλιάρισμα, δεν θα αναπνεύσεις ξανά το μπόλικο καυσαέριο, θα βλέπεις άστρα το βράδυ και όχι αυτό το κοκκινο ουρανό από τα φώτα της πόλης, θα ακούς την ησυχία και όχι τον γκαβλόγκαζο στις 2 τα μεσάνυχτα και γενικώς θα ξαναγίνεις άνθρωπος. Άραγε αξίζει να συνεχίσει κάποιος στις μέρες μας να ζεί κάτω από τους ρυθμούς της πόλης έτσι όπως την έχουμε καταντήσει...
Αυτές οι σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου σαν διάβασα τα όσα γράφεις για την δουλειά σου...

Ανώνυμος είπε...

εγω μπορει να σου λεω τωρα ανεκδοτα αλλα θα ηθελα τα εξωφυλλα του μπουλας-ελλας απο προηγουμενο ποστ σου..(sato-sensei@hotmail.com - mh με γεμισετε με σπαμ..)θενκς-σταυρος-ανωνυμος θαμωνας

reader είπε...

Ευχαριστώ για το δίσκο Θανάση, καλή βδομάδα!

ΘΚ είπε...

Στέλλα ευχαριστώ!
και σένα επίσης giousouroum!
Ο portokalis είναι λαθραίος θεατής στα όνειρα μου... σιγα-σιγά στα μαρουλάκια θα καταλήξω, ήδη την έχω κοπανήσει από την Αθήνα εδώ και 1 1/2 χρόνο.. μένει να μάθω την κηπευτική και να βρω κάτι για τα προς το ζην για να χαιρετήσω το άστυ δια παντός.
Φίλε μου πρωί πρωί αντί να ξυρίζομαι έψαχνα στη δισκοθήκη για τον Μπουλά! αλλά δεν τον εντόπισα. Στην τελευταία μετακόμιση τους έβαλα χύμα και πρέπει να ψάξω σχεδόν 3000 κομμάτια... θα το βρω όμως!

Stepas είπε...

Θανάση γειά σου.Η περιγραφή σου για την κατάσταση στις μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις μου ανακάτεψε το στομάχι.Σπουδάζω οικονομικά και το μονο που σκέφτομαι είναι πως θα μπορέσω να γλιτώσω όλα αυτά τα αηδιαστικά,υποκρικτικά πράγματα.Δεν με βλέπω να γλιτώνω πάντως...

Ευτυχώς που υπάρχει και η μουσική!

Ανώνυμος είπε...

Δεν μου αρέσει να χαλάω τα όνειρα κανενός, αλλά...αν η καλλιέργεια της γης ήταν εύκολη υπόθεση, η Αθήνα δεν θα είχε 5.000.000 κατοίκους. Άλλο οι διακοπές άλλο η πραγματική ζωή.
Αργύρης

ΘΚ είπε...

Γεια σου Αργύρη!
σίγουρα δεν είναι εύκολη υπόθεση, αν και πλέον με τις τεχνολογίες είναι ευκολότερη από το παρελθόν (δεν σκάβεις με τα χέρια, δεν κουβαλάς στην πλάτη). Είναι όμως σαφώς πιο κοντά στις έννοιες "παράγω" και "δημιουργώ" σε αντίθεση με το δήθεν έργο που παράγουν καρεκλο-μένοι υπάλληλοι ιδιωτικού και δημόσιου φορέα (σαν την αφεντομουτσουνάρα μου). Συμφωνώ επίσης ότι μια τέτοια στροφή στη ζωή του οποιουδήποτε είναι εξαιρετικά δύσκολη επιλογή και ξεβόλεμα (ίσως γι' αυτό αποκτά γοητεία)

Ανώνυμος είπε...

Πρίν από 5 χρόνια έφυγα από την πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα (μια πόλη 150.000 κατοίκων)επειδή είχε συμπτώματα "μεγαλούπολης" και πήγα σε μια πόλη 25.000 κατοίκων.
Ακόμα παλεύω να προσαρμοστώ.
Γι αυτό λέω άλλο διακοπές άλλο συνθήκες ζωής.Και να σκεφτείς ότι δεν άλλαξα ειδικότητα δουλειάς.
Αργύρης

Siddhartha είπε...

Την καλημέρα μου για αρχή. Κάνε υπομονή να περάσει αυτός ο διαβολομήνας και όταν είναι να ξεσπάσεις, η μουσική είναι εκεί για να σε βοηθήσει ΚΑΙ σε αυτό. :)

Από άσχετη σπόντα σε βρήκα, αλλά επειδή βλέπω ότι έχεις πολλές γνώσεις στη μουσική θέλω να σε ρωτήσω , άμα γνωρίζεις που μπορώ να βρω τη δισκογραφία του Λουκά Θάνου του συνθέτη. Γνωρίζω για την συνεργασία του με τον Ξυλούρη, όταν μελοποίησε Βάρναλη και Καριωτάκη, αλλά ψάχνω στο νετ να βρώ κάτι παραπάνω και δεν μπορώ. Μήπως γνωρίζεις;

ΘΚ είπε...

γεια σου φίλε μου!
Αν δεις αριστερά στο αρχείο δισκοθήκης, έχω ανεβάσει έναν ακόμα δίσκο του Θάνου (Αναστροφή). Σε εκείνο το post κάνω κάποια μικρή αναφορά στη δισκογραφία του!
Ελπίζω να σε βοήθησα!

Siddhartha είπε...

Με βοηθησες πολύ και σε ευχαριστώ. Για να σε βοηθήσω λίγο κι εγώ, μιας και σε εκείνο το ποστ αναρωτιέσαι τί κάνει σήμερα. Ο Λουκάς Θάνος διδάσκει τον τελευταίο καιρό στη Δραματική Σχολή της Αγίας Βαρβράρας. Πρόσφατα σκηνοθέτησε τους Πέρσες στο θέατρο Χώρα, το οποίο ήταν πραγματικά αξιόλογο.

pikos apikos είπε...

Δυστυχώς αυτήν την περίοδο τα ίδια περνάω. Παρ’ολο που περιγράφεις την κατάσταση ως άσχημη και εκνευριστική (ιδικά για εκείνους που υφίστανται την πίεση ενώ ο λόγος τους δεν λαμβάνεται υπόψη), στα επόμενα meeting που θα συμμετάσχω, θα έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου τούτο το (πολύ εύστοχο) κείμενο.

Η παρατήρηση για τις πασιέντζες στο λαπ τοπ, είναι μια καλή αφορμή για πλέξιμο στίχων…