20 Φεβρουαρίου 2008

2 άσπρες μέρες στις 365...


O Σταύρος ως Οβελίξ... (Τριώδιο γαρ)

Πέρασε κι αυτό..
Ένα διάλειμμα ευχάριστο που η αιώνια μιζέρια μας το βάφτισε σχεδόν καταστροφή!
Το χιόνι σκέπασε σαν λευκό χαλί τα σκουπίδια και τη βρωμιά της πόλης, τα πιτσιρίκια ξεσάλωσαν, οι περισσότεροι άραξαν σπίτι αποκλεισμένοι και μη. Οι ερωτευμένοι το γλέντησαν, οι παντρεμένοι με παιδιά μάλλον νοστάλγησαν την ησυχία του γραφείου, οι τροχονόμοι και οι ρεπόρτερς ξημερωβραδιάστηκαν στους δρόμους παγωμένοι και χιονισμένοι μέχρι τα αυτιά. Κυβερνητικοί και αντιπολίτευση πλακώθηκαν, οι μαθητές απόλαυσαν 2 ανεπάντεχες αργίες και το ΚΑΤ γέμισε ατυχείς βαδιστές επί πάγου.
Έτσι είναι αυτά τα πράγματα... οι βόρειοι πετούν τη σκούφια τους στις λιακάδες και οι νότιοι στους χιονιάδες.
Αφού λοιπόν τα χιόνια λιώσαν... ας επιστρέψουμε στα καθημερινά:
Άλλος ένας λαϊκός δίσκος καταργημένος , του Μουφλουζέλη κι αυτός:

"Τα μεράκια του Μουφλουζέλη" έκδοση του 1977 με συμμετοχή της Σοφίας Διαμαντή και του Θόδωρου Δερβενιώτη (ο οποίος κάνει και τις ενορχηστρώσεις). Απολαύστε το "Όποιος πει πως θα σε ψήσει... τα 'χει ο δόλιος κονομήσει" και άλλα κεφάτα, σπιρτόζικα τραγουδάκια.
Το αρχείο είναι σε 3 μέρη: ΠΡΩΤΟ , ΔΕΥΤΕΡΟ και TΡΙΤΟ!

Υ.Γ.1: Θα ξαναγυρίσω στα παλιά ροκάκια σύντομα, περνάω τη λαϊκή μου φάση..
Υ.Γ.2: Μπήκε και το τριώδιο, εξ' ου και η φωτογραφία του μικρού Σταύρου ως Οβελίξ... (Δεν ξέρω τι άποψη έχει για τη στολή... ελπίζω να μην μου το κρατάει μανιάτικο και ανταποδώσει όταν θα είμαι ανήμπορο γεροντάκι - και με ντύσει... γριά)

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θυμάμαι ακόμα ένα LP στη δισκοθήκη του πατέρα μου με τίτλο: 'Ο Μουφλουζέλης έρχεται'. Έριχνα απίστευο γέλιο πιτσιρικάς, τόσο με το όνομα του καλλιτέχνη όσο και με τον τίτλο και το εξώφυλλο (ο Μουφλουζέλης να κατεβαίνει ένα σοκάκι κρατώντας ένα μπαγλαμαδάκι). Ωραία η προσπάθεια σου να διαδόσεις albums που είναι σπάνια ή έχουν αποσυρθεί. Υπάρχει η δυνατότητα να βρούμε το 'Καινούργια μέρα' του Φωτιάδη;

ΘΚ είπε...

που το θυμήθηκες αυτό ρε φίλε!
Δίσκος του 75 με Μπονάτσο, Ψαριανό και Γλέζου που δυστυχώς δεν έχω! Ακούει κανείς εκεί έξω;; Υπάρχει πουθενά;;