ROCK THE VOTE ΩΡΕ!!

Πλησιάσουν οι μέρες και την Κυριακή το βράδυ θα γνωρίζουμε τον καινούργιο διαχειριστή της εξουσίας, της ζωής μας, του μέλλοντος μας (γαμώ το κερατό μας).
Τι κατάρα είναι αυτή;
Δεν τους θέλω ρε! δεν αντέχω το σαρδόνιο χαμόγελο και το τροφαντό μάγουλο του Κωστάκη. Δεν μπορώ πια να βλέπω με συμπάθεια την αγαθόφατσα του Γιωργάκη. Αφού δεν σε θέλει το σπορ γιατί δεν το αφήνεις για τα άλλους τους κωλοπετσωμένους;
Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι θα φχαριστιέμαι να τους βρίζω για τα επόμενα χρόνια, να βγάζω και το άχτι μου. Πιθανόν ως τρόπος εκτόνωσης μπορεί να έχουν μια χρησιμότητα. Μόνο που δεν μπορείς να τους κλωτσήσεις ή να τους φτύσεις...

Αυτός που θα έβγαζε φυσικού μεγέθους ομοιώματά τους θα κονομούσε.

Βάζω και μια ιδέα, που προώθησα σε φίλους μπλόγκερς:

Να φτιάξουμε ένα t-shirt κατά προτίμηση μαύρο με στάμπα δικής μας και να πάμε με αυτή την αμφίεση να το.. ρίξουμε. Θέμα ... ξέρετε εσείς! (δόξα τω θεώ έχουμε πολλά να σούρουμε γραπτώς) Τι λέτε;
(Η μεγάλη πλάκα θα είναι να μην μας αφήνουν να μπούμε στο εκλογικό τμήμα αν δεν τα βγάλουμε... βλέπω ζωντανές συνδέσεις...)

Στην εποχή της άρνησης, ένας δίσκος που λέγεται ΝΟ είναι νομίζω ΟΚ. Είναι ο δεύτερος των APOCALYPSIS, από το '81, όταν ο Παλαμίδας εγκατέλειψε και αντικαταστάθηκε από τον Κίμωνα Βασιλόπουλο. Ο ιθύνων νους και εδώ ήταν ο Δερτιλής.
Αυτό ήταν και το κύκνειο άσμα του μοναδικού αρτ ροκ (στο περίπου..) ελληνικού γκρουπ.
Έχει και ωραίο εξώφυλλο - οπισθόφυλλο (ό,τι πρέπει για το μπλουζάκι που λέγαμε..)

Για την ιστορία λοιπόν ακούστε το εδώ!