ΠΟΝΟΔΟΝΤΟΣ!

Πονόδοντος. Ο χειρότερος των πόνων, μαζί με εκείνον που αφορά μόνο άνδρες και ακολουθεί κλωτσιά σκόπιμη ή μη, στα αχαμνά.
Με τσάκισε για ένα ολόκληρο και ατελείωτο Σ/Κ μέχρι που πήρα την απόφαση και από χτες το πρωί ο βλαμμένος φρονιμίτης μου αναπαύεται στο καλάθι των αχρήστων της εξαιρετικής οδοντιάτρου που με φρόντισε.
Όποιος το έχει περάσει μπορεί να καταλάβει γιατί ήταν αδύνατον να συγκεντρώσω το μυαλό μου να γράψω δυό αράδες, να γράψω ένα βινύλιο σε mp3...

Από την άλλη είναι το καλοκαίρι να με ζαβλακώνει, μερικά ανεπάλληλα meetings (γαμώ την ατυχία μου) και μια γενική κακοδιάθεση που από τη μεγάλη φωτιά και μετά, δεν λέει να με αφήσει. Εδώ ο κόσμος καίγεται που λέει και ο λαός κι εγώ φλυαρώ για μουσική και άλλα στο διαδίκτυο..

Με χαλάνε και οι "πορείες" προς το λαό, τα κομματικά συνέδρια, οι τσακωμοί, οι καταγγελίες και όλο αυτό το απελπιστικά άδειο ουσίας προσκήνιο που συντηρούν media και πολιτικοί.
Με χαλάει να βλέπω ρεπορτάζ του κώλου (κυριολεκτικά) από παραλίες και από μοδάτα πάρτυ τάχα επαναστατών που έχουν καλέσει όλη (μα ΟΛΗ) την εξουσία που "και καλά" κράζουν (βλέπε Λάκης ο γνωστός)
Με χαλάει που σε λίγο ξαναμπαίνω σε meeting...

Σήμερα έφτιαξα δύο 45άρια που καλά καλά δεν θυμάμαι πως βρέθηκαν στα χέρια μου (η Αλζχάιμερ που λέγαμε). Ήμουν έφηβος ακόμα, Περιστεριώτης που σύχναζα και στο Αιγάλεω City (αφού μου εξασφάλιζε εχεμύθεια - βλέπε τσοντάδικο "Βυζάντιο", αλλά είχε και μερικά καλά ροκάδικα μπαράκια).
Ένα από αυτά, ήταν ένα υπόγειο στην πλατεία Εσταυρωμένου, που μάλλον το έλεγαν "Rock Coffee" (;). Ρεπερτόριο σκληρό ροκ και κλασσικό μέταλλο. Κάποτε έπαιζαν live και κάποια ντόπια γκρουπάκια. Ένα από αυτά ήταν οι GRAVEL, που μάλλον (;) κάποιο μέλος τους διατηρούσε το εν λόγω μπαρ ή δούλευε εκεί. Κάπως έτσι, έμαθα ότι είχαν βγάλει 2 σινγκλς μόνοι τους, τα ζήτησα και τα απέκτησα. Μην φανταστείτε τρομερές μουσικές, αλλά το υλικό πιστεύω ότι θα εκτιμηθεί από τους συλλέκτες.

Περιμένω μάλιστα το κείμενο του ιστορικού μας (αν δεν είναι σε καμιά παραλία των Χανίων) για να επαναφέρω τις χαμένες πληροφορίες στη μνήμη μου.

Και στις δύο περιπτώσεις ιθύνων νους ο Γιάννης Κουτουβός (που νομίζω αρθρογραφούσε στα μουσικά περιοδικά της εποχής). Γιάννης Κουτουβός υπάρχει και στα Κίτρινα Ποδήλατα, αλλά δεν γνωρίζω αν πρόκειται περί συνωνυμίας.



Το πρώτο δισκάκι περιλαμβάνει τα: "Δάκρυα" και "Αντώνης ο άγγελος" και είναι έκδοση του 78 (ΕΔΩ!)
και το δεύτερο τα: "Τι μένει σε μένα" και "The girl from Leonberg", έκδοση του 75 (ΕΔΩ!).

Αυτά...