TI ΘΟΛΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ;

Όταν ο φακός (ή ο φωτογράφος) έχει κέφια...
ή πώς μια αθώα φωτογραφία γίνεται sexy!

Καλή εβδομάδα! - ο Θεός να την κάνει..
Εβδομάδα που ξεκινά με θολούρα, αιθαλομίχλη, άμμο από τη Σαχάρα και αυθεντική ελληνική ρύπανση και τελειώνει με Yassou..Maria, σε καλό δεν θα μας βγει!
To συγκεκριμένο Υassou! προφανώς για αποχαιρετισμό μιλάει (και ουχί χαιρετισμό) από τη.. ζωή ίσως (;) αν συνεχιστεί αυτή η "χλαπάτσα" στην ατμόσφαιρα. Όχι Μαρία, αλλά ούτε κατσαρίδα δεν θα απομείνει να βολτάρει στα κουφάρια μας!
(Ωραίο θέμα πιάσαμεεε.. - που θα έλεγε κι ο Ηλιόπουλος)

Βασικά τη Δευτέρα δεν θέλω να κάνω τίποτα, ίσως να διακτινιστώ σε καμιά ραχούλα και να την πέσω κάτω από ένα πλατάνι. Τη Δευτέρα θα θελα να 'μουν σκύλος, τεμπελόσκυλο για την ακρίβεια, κυριολεκτικά όμως (τις άλλες μέρες είμαι.. μεταφορικά). Σαν τον κόπρο που αναγκάστηκα να αποφύγω πρωί πρωί με ζιγκ-ζαγκ για να μην τον πατήσω, σωριασμένο, αραχτό και εντελώς αδιάφορο για την δικιά μου τσαντίλα απ' το απίστευτο μποτιλιάρισμα.

Έχω συσσωρεύσει τσαντίλα τελευταία, και αρχίζω να ανησυχώ:
Μπας και είναι η ξινίλα της τρίτης ηλικίας;
Μπας και πλακώσω και πλακωθώ για μια προσπέραση;
Μπας και βγω στα κανάλια, σε πάνελ, να διαμαρτυρηθώ για την κατάντια της νεολαίας μας;
Γιατρέ μου τι έχω;
Γιατί έχω αρχίσει όλο και συχνότερα να μιλάω και να γράφω για το παρελθόν; (τότε.., στην εποχή μας.. την δεκαετία του 80... εκείνα τα χρόνια.. τότε πιτσιρικάς... κλπ κλπ.)

Σχετικό: Έχετε παρατηρήσει ότι ο άνθρωπος όσο γερνάει θυμάται περισσότερες λεπτομέρειες για γεγονότα δεκαετιών πριν; Λεπτομέρειες απίστευτες και ενίοτε "ηρωικές": τις τελευταίες κουβέντες του συναγωνιστή του πριν τον φάει η σφαίρα του οχτρού, το πώς μπήκε μπροστά στο τανκ στο Πολυτεχνείο κλπ.
Τώρα βέβαια, αν το ψάξει κανείς, μπορεί να διαπιστώσει ότι ο μπάρμπας πιθανόν στον πόλεμο να ήταν αγέννητος, ή δεν έχει περάσει καν έξω από το Πολυτεχνείο, αλλά: "μεγάλος άνθρωπος είναι .. μην του την χαλάσουμε τώρα".

Καλώς τον και τον Σαρκοζί, μοβόρικο το όνομά του - δεν μου κάνει καλούς συνειρμούς, αλλά και αυτή η Σεγκολέν πολύ ξενερουά! Τέλος πάντων προς το παρόν το ζόρι θα το έχουν οι φίλοι μας οι Γάλλοι, αλλά εταίροι και μεις είμαστε, κάποτε θα μας πάρει η μπάλα.
Εδώ στο Ελλάντα, εκτίουμε ποινή κατά τον κυρ- Πολύδωρα - εμείς! - όχι αυτός - που τρώμε στη μάπα δεκαετίες χαμένες άχρηστων κυβερνήσεων και κυβερνητών.
Και που να ελπίσεις; Πώς να τραγουδήσεις "Σαν βγω από αυτή τη φυλακή"; Αν σκάψεις λαγούμι να αποδράσεις, πού θα βγεις; Μήπως στη χέστρα του διοικητή; (κατά την ωραία παλιά γελιογραφία)
Ελπίζω κι όσο ελπίζω, απελπίζομαι!

Πάλι το βάρυνα και δεν βοηθάω ούτε την ψυχολογία μου, ούτε του πιθανού αναγνώστη. Ας "ανέβουμε" λίγο:
Oι DALTON'S FAMILY εκτός από τη γνωστή παρέα του Coscinny και μόνιμοι αντίπαλοι του Λούκι Λουκ, ήταν και το όνομα μιας μπάντας που έδρασε στις αρχές της δεκαετίας του 80 στο υπόγειο του Tiffany's στη Πλάκα. Γκρουπάκι που έπαιζε κυρίως διασκευές, κατάφερε να βγάλει μια και μοναδική ανεξάρτητη παραγωγή το ENXIETY (1981):


Η παραγωγή έχει κάποια προβληματάκια, αλλά ο ωραίος φάνκι ήχος καθώς και οι επιδόσεις του συγκροτήματος είναι ακόμα και έτσι, εμφανείς.
Σε κάποιο φόρουμ διάβασα ότι ένα αντίτυπο αυτού του δίσκου, φτάνει τα 1000 (!) ευρώ. Εγώ πάλι που είμαι υπεράνω χρημάτων, το βάζω εδώ! ψηφιοποιημένο χειροποίητα.
Τα μέλη του γκρουπ ήταν: Γιώργος Καλούδης: Κιθάρα, Φωνή, Δημήτρης Γιάρχας: Κιθάρα, Νίκος Κακασής: Μπάσο και Γιώργος Κατσίκας: Τύμπανα
Εκτός από το δίσκο αυτό, συμμετείχαν και στη συλλογή "Made in Greece" ως DALTONS. (Έρχεται και αυτή τις επόμενες μέρες)

Για φινάλε ένα βιντεάκι από ΤΟ ΠΛΟΚΑΜΙ ΤΟΥ ΚΑΡΧΑΡΙΑ (διασκευάζουν ΦΛΟΙΣΒΟ!!).
Αν δεν τους έχετε ακόμα ακούσει, πάρτε μια ιδέα:


Χαιρετώ!