ΜΕΡΕΣ ΡΑΔΙΟΦ-Ο-ΝΟΥ

Πάει και ο Μιχαηλίδης μας τελείωσε από τον Δίεση...
εις υγείαν του playlist και του προκάτ σουξέ..
Το ραδιόφωνο που ξέραμε πεθαίνει..
Η άποψη, η διαφορετικότητα, το καλό γούστο, το ψάξιμο, οι γνώσεις, το μεράκι, είναι λέξεις άγνωστες στους ερτζιανούς κύκλους.
Αντ' αυτού ξελιγωμένες και παθιάρικες φωνές αγοριών και κοριτσιών στα πρόθυρα ερωτικής συνεύρεσης, έχουν αναλάβει να γεφυρώνουν τις επιλογές ενός κομπιούτερ ταϊσμένου με φαστ φουντ τραγούδια.
Αν είναι έτσι το ραδιόφωνο, ας τελειώνουμε μαζί του μια ώρα αρχύτερα.

Έχω μεγαλώσει και εγώ (όπως πολλοί φίλοι και φίλες) με το ραδιόφωνο-όχημα ονείρων, πιτσιρικάς γυμνασιόπαιδο πότε με τον Γιάννη Πετρίδη και τον Ζουγρή, αργότερα με τον Δασκαλόπουλο και τον Ζήλο, έπειτα με τις εκπομπές του Γεραμάνη και των παιδιών του Μελωδία της "χρυσής" εποχής.
Δοκίμασα κι εγώ να τους μιμηθώ σε ραδιόφωνα που μπήκαν στο χρονοντούλαπο, όπως ο ΑΙΓΑΙΟ και αργότερα (ο τελευταίος των ερασιτεχνών) ο ΒΕΡΟΝΙΚΑ, δουλεύοντας χωρίς οικονομικό αντίκρυσμα, τυφλωμένος από την καύλα και την αγάπη για το Μέσον.
Βλέπεις, αρκούσαν ένα-δυο τηλεφωνήματα ακροατών να με γεμίσουν χαρά.
Τσακώθηκα και βρίστηκα με ιδιοκτήτες άσχετους αλλά και σχετικούς (που απλά έβλεπαν τα πράγματα από άλλη σκοπιά, άλλο μουσικό γούστο).
Οι εποχές παρήλθαν, είχε βρομίσει από καιρό η δουλειά, κι οι συχνότητες πέρασαν σε μεγαλο-εργολάβους και μεγαλο-ιδιοκτήτες media κι έτσι φτάσαμε εδώ:
This is the ΕΝD my beautiful friend.
O κύριος Μιχαηλίδης (που η απομάκρυνση του έδωσε την αφορμή για αυτό το σημείωμα), όπως και πολλοί άλλοι, θεώρησαν ότι προάγουν τον πολιτισμό και όχι τα οικονομικά συμφέροντα του μεγάλου αφεντικού: αφελείς!!

Το 1984 ήμουν ήδη φαντάρος. Μόλις είχε αρχίσει η ταχύρυθμη εκπαίδευση μου στα σκυλάδικα. Μέχρι τότε άκουγα ελάχιστη ελληνική μουσική, στο στρατό μπήκα απότομα στο είδος, βγήκα γρήγορα, έψαξα το έντεχνο, τους τραγουδοποιούς, μετά αναζήτησα εθνικές μουσικές και τώρα πια αφήνω τη καρδιά να με κατευθύνει σε ό,τι την αγγίζει.
Τότε το '84 βγήκε το LP που σας αφήνω για ακρόαση το Σαββατοκύριακο:

"CAPTAIN NEFOS - SILENCE INTERRUPTED"


Με δραστηριοποιημένη στο χώρο μια πρωτοπόρα ανεξάρτητη δισκογραφική, την CREEP, είχαμε την τύχη να μάθουμε ότι υπάρχουν και σημαντικοί έλληνες μουσικοί στο χώρο του ταλαιπωρημένου rock made in Greece, που δεν έπαιζαν μόνο classic-rock και metal.
Ένας από αυτούς ήταν ο Ακης Μπογιατζής.
Θυμάμαι το γκρουπ του, τους Captain Neφοs, live στο Μπαρουτάδικο, στα ΤΕΙ του Αιγάλεω να τα δίνουν όλα, και εμείς να χοροπηδάμε σαν μουρλοί, μερικοί δεκάδες πιτσιρικάδες (παίζανε μάλιστα καταπληκτικά το Psycho Killer των Τalking Heads).
Τότε (1982) πριν το SILENCE INTERRUPTED, είχαν κάνει ένα single (Cadillac dreams). Δυστυχώς δεν ακολούθησε άλλος μεγάλος δίσκος, αν και ο Μπογιατζής διέγραψε και συνεχίζει ο άτιμος (!) σημαντική πορεία στο χώρο μέσα από διάφορα σχήματα (Libido Blume και πρόσφατα Sigmatropic)
Διαβάστε σχετικά κι εδώ: http://www.sigmatropic.gr/english/Sigmatropic_bio_eng.htm
O δίσκος φυσικά... υπάρχει μόνο στο Μοναστηράκι και από σήμερα
και στην Κιβωτό!

Καλό σαββατοκύριακο και να προσέχετε!
Θανάσης

Υ.Γ. : Γεία σου κουμπάρε Αρούλη που ξέρω ότι με διαβάζεις!
Φιλιά στις γυναίκες σου και στον Πασχαλάκο!