Επιστροφή στη βάση, έπειτα από 3ήμερη επαγγελματική υποχρέωση στην Αγγλία:
Μοιάζει κάπως ανακουφιστικό τελικά, να γυρίζεις στην Ελλάδα, όταν παίρνεις μια ιδέα για τις συνθήκες ζωής στις λεγόμενες "πολιτισμένες"(!!) δυτικές κοινωνίες.
Το Λονδίνο παραμένει όμορφο και πολυ-πολιτισμικό, αλλά μυρίζει παρακμή. Αρκεί να παρατηρήσεις έναν μέσο νέο άγγλο, να κουβεντιάσεις μαζί του, να δεις συμπεριφορές, να ακούσεις απόψεις. Ακόμα και το περίφημο αγγλικό φλέγμα που χαρακτήριζε αυτόν το λαό, ξεφτίζει.. το συναντάς μόνο σε μεσήλικες και άνω. Οι νέοι μοιάζουν να βουλιάζουν σε έναν καινούργιο μεσαίωνα, αδιάφοροι, άοσμοι, άγευστοι.
Και αν αυτά μοιάζουν αυθαίρετα συμπεράσματα ενός περαστικού ταξιδιώτη, δείτε τι έγραψαν όλες οι αγγλικές εφημερίδες προχτές:
Σύμφωνα με έρευνα της UNICEF, η Γηραιά Αλβιώνα είναι η χειρότερη χώρα μεταξύ 21 δυτικών "πολιτισμένων", για να μεγαλώσει ένα παιδί.
Τα βασικά προβλήματα: τεράστιο ποσοστό διαζυγίων και μονο-γονεϊκών οικογενειών, αλκοολισμός, βία, ναρκωτικά, πρώιμη σεξουαλική ζωή, κακή διατροφή, κακή εκπαίδευση, χαμηλής ποιότητας δουλειές, αδιέξοδα.
Χώρος για όνειρα;;;;
Όσο για την Ελλάδα, είμαστε κάπου στη μέση (11οι), πάνω από Γαλλία και ΗΠΑ (που είναι η αμέσως χειρότερη πλην των Άγγλων). Αν σκεφτούμε όμως ποια είναι πλέον τα πρότυπα μας, μια "καλύτερη" (προς τα κάτω) κατάταξη, είναι αναμενόμενη.
Ο πολιτισμός της Δύσης είναι κατασκευασμένος και αδηφάγος: η τεχνολογία μεταμφιεσμένη σε πρόοδο, παραγωγής γκάτζετ παθητικής διασκέδασης, μη-δημιουργικότητας και παραίτησης. Στηρίζεται σε ξένες πλάτες, σε ιδρωμένα χέρια φασόν τριτοκοσμικών σκλάβων, σε βιασμό και υπερεκμετάλλευση του φυσικού πλούτου.
Παράγει αγχωμένα ανθρωπάκια, καταθλιπτικά, εγωπαθή, καταναλωτές και πολύ μόλυνση.
Στα παραλειπόμενα του ταξιδιού αυτού, το άγχος των αναταράξεων εν πτήσει (ευκαιρία για γρήγορο απολογισμό της ζωής μας, διαπίστωση ότι άμα λάχει προσευχόμαστε, αν είναι να σωθεί το σαρκίο μας, ανακούφιση όταν το σήμα fasten your seat belt σβήνει), η ομολογουμένως ωραία καταπράσινη εξοχή με το συνεχές κατούρημα απ' τον γκρι ουρανό και η ανάποδη και άκρως επικίνδυνη οδήγηση (για εμάς τους δεξιόστροφους οδηγούς και πεζούς)
Επιστροφή στα δικά μας, στη μουσική μας, στα εξαφανισμένα δισκάκια βινυλίου, στα cds που αποσύρθηκαν γιατί δεν πούλησαν (Το πιθανόν αξιόλογο περιεχόμενο, δεν αφορά τους εισπράκτορες της τέχνης).
Ο Πάνος Σαββόπουλος δεν γνώρισε την δημοφιλία του συνονόματου Νιόνιου.
Τραγουδοποιός σχολής νέου κύματος, χαμηλόφωνος, μουσικός παραγωγός, συγγραφέας (Περί της λέξεως ρεμπέτικο το ανάγνωσμα), ανήσυχος και αιωνίως νεανίας, έκανε σποραδικές δισκογραφικές παρουσίες είτε σόλο, είτε μέσω σχημάτων όπως οι Ρομαντικοί Παραβάτες (Η Φαντασία στην εξουσία).
Έβγαλε δύο δίσκους βινυλίου, που πολύ αργότερα βγήκαν σε ένα cd μαζί και οι δύο, το ΔΩΜΑΤΙΟ (68) και το ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ (71). Εδώ θα βρείτε τον πρώτο (προσφορά του φίλου Οidipous Tyranos) και σύντομα θα σας βρω και τον δεύτερο. Στις κιθάρες είναι ο Νότης Μαυρουδής και ο Βασίλης Τενίδης
Καλή ακρόαση!
QUIZ: Μήπως αναγνωρίζετε τον κύριο που κάθεται στα αριστερά;
http://rapidshare.com/files/16165374/PANOSSABOPOYLOS.rar.html
5 σχόλια:
Ο ολυμπιανομπλοουαπίτης μακεδονομάχος ζηλωτής κύριος Παπάζογλου...
επιτέλους μετά από 3 μήνες κάποιος το βρήκε!
Ωραίο το σύνθετο ονοματάκι που του έφτιαξες (όλα τα συγκροτήματά του σε ένα)
Ιδού και κάποια επιπλέον στοιχεία όπως τα παρέθεσα στον ασπρομπλε τράκερ, όταν ανέβασα το cd (με τα δύο βινύλιά του) :
« Όσοι παρακολουθείτε τις εκπομπές του Σπύρου Παπαδόπουλου για το λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι στην κρατική τηλεόραση, θα έχετε προσέξει έναν ασπρομάλλη συχνότατο καλεσμένο ο οποίος με μεστό και περιεκτικό λόγο δίνει απαντήσεις και διαφωτίζει σε ζητήματα προέλευσης και ιστορίας των τραγουδιών. Τον συστήνουν ως μελετητή, ερευνητή και συλλέκτη του ρεμπέτικου. Ο κύριος αυτός ωστόσο, σαράντα και πλέον χρόνια πριν, είχε ξεκινήσει μία πολύ ενδιαφέρουσα πορεία ως μουσικός δημιουργός. Ας γυρίσουμε λοιπόν πίσω το χρόνο…
Το 1965, ένας φέρελπις νεαρός τραγουδοποιός, μεγαλωμένος στην Πάτρα και τότε φοιτητής της πολυτεχνικής στη Θεσσαλονίκη, κυκλοφορεί το πρώτο του – και μοναδικό – 45άρι, στο ύφος μεν του νέου κύματος, ελαφρώς διαφοροποιημένο δε από το στυλ των ήδη ονομάτων του χώρου. Το δισκάκι περνάει απαρατήρητο ενώ ένα χρόνο μετά γράφει κάποια τραγούδια για την Πόπη Αστεριάδη.
Το 1968 ηχογραφεί το πρώτο του LP, με τίτλο «το δωμάτιο» με περιεχόμενο χαμηλόφωνες μπαλάντες νεοκυματικού προσδιορισμού που απέχουν και πάλι από το ΄΄εμπορικό΄΄ κομμάτι του είδους. Στο δίσκο συμμετέχουν ο Νότης Μαυρουδής (ο γνωστός συνθέτης) και ο Βασίλης Τενίδης, εξαίρετοι κιθαρίστες και οι δύο. Και αυτό το εγχείρημα δεν βρίσκει σχεδόν καμία ανταπόκριση.
Το 1971, ο τραγουδοποιός επανέρχεται με το LP «Επεισόδιο». Εδώ τα πράγματα αλλάζουν. Το ύφος παραπέμπει σε ροκ μπαλάντα, με ηλεκτρικό ροκ πειραματισμό, κοντά στο στυλ του Γιώργου Ρωμανού. Στο δίσκο συμμετέχει, δίνοντας εμφανώς το στίγμα του, ένας σπουδαίος κιθαρίστας, ο Θόδωρος Παπαντίνας (αργότερα θα παίξει στην Εταιρία Καλλιτεχνών μαζί με τον Σιδηρόπουλο και στους Bicycle) που εκείνη την εποχή ήταν βασικό στέλεχος των Μακεδονομάχων, ίσως του πιο θρυλικού – κυριολεκτικά - ελληνικού συγκροτήματος (με απίστευτα για την εποχή συναυλιακά τεκταινόμενα, πηγαία ροκ συμπεριφορά, τον Νίκο Παπάζογλου – ρίξτε και μια ματιά στο εξώφυλλο του «δωματίου» ….. - στα φωνητικά και δύο ικανότατους κιθαρίστες που θα μπορούσαν να διαπρέψουν στο εξωτερικό, τον Παπαντίνα και τον Γιάννη Καντζό, που δυστυχώς δεν ζει πια. Υπ’ όψιν ότι δεν έχουν ηχογραφήσει τίποτε …). Ο τραγουδοποιός εδώ μελοποιεί και την «αρμίδα» του Καββαδία (πολύ πριν από τον Μικρούτσικο) σε μία ενδιαφέρουσα εκτέλεση με …ελαφρώς διαφοροποιημένους στίχους « το πειρατικό του κάπτεν Τζίμι …. είναι φορτωμένο με κρασί (!)…. το φορτίο θα το χουμε κοπανήσει (!)….». Δε γνωρίζω εάν πρόκειται για επίσημη λογοκρισία ή αυτολογοκρισία (ενδεχομένως να ήθελε να αποφύγει εμπλοκή με την επιτροπή λογοκρισίας κλπ) αλλά σκεφτείτε και το έτος κυκλοφορίας του δίσκου.
Το μουσικό αυτό εγχείρημα - που είναι και το τελευταίο του – αν και τότε δεν έκανε την παραμικρή αίσθηση, σήμερα αξιολογείται ως λίαν σημαντικό και προοδευτικό και θεωρείται από τους πλέον cult δίσκους της ελληνικής σκηνής.
Στη συνέχεια ο Πάνος Σαββόπουλος φεύγει στη Σουηδία όπου μένει πάνω από μία δεκαπενταετία. Γύρω στο 1986 επιστρέφει και ασχολείται έκτοτε με ραδιόφωνο και άλλα τινά, όχι όμως - πρωτογενώς δημιουργικά - μουσικά. Το 1994 συμμετέχει στη συλλογή «Ρομαντικοί Παραβάτες» μαζί με Σιδηρόπουλο, Γκαιφύλια, Περικλή Χαρβά, Δέσποινα Γλέζου κ.ά.
Κανένα από τα δύο LP του δεν έχει επανεκδοθεί σε βινύλιο και η τιμή τους σήμερα αγγίζει αστρονομικά νούμερα……
Το 1996 κυκλοφορούν και τα δύο σε ένα cd….»
Ευνόητα τα συγχαρητήρια και για αυτήν την επιλογή σου, αγαπητέ Θανάση.
είχα ακούσει κομμάτια του επισόδειου από την ραδιοφωνία την εποχή της χούντας, και συγκεκριμένα ένα τραγούδι για γερανούς...
Μου είχε αρέσει πάρα πολύ, αλλά δεν κατάφερα ποτέ να βρώ όλο τον δίσκο και να τον ακούσω! Έφυγα τότε στο εξωτερικό για σπουδές και τα ξέχασα τα τραγούδια αυτά.
....οπότε περιμένω το Rapidshare, να τελιώσει τη δουλειά του, ξενυχτώντας και ευχαριστώ τον Θανάση! ;-)
Δυνατό το Blog σου!
Χάρηκα ιδιαίτερα που ψάχνοντας στοιχεία για ένα ήρωα των παιδικών μου χρόνων (τρέχα γύρευε πως είχε πέσει στα χέρια μου ο δίσκος) ανακάλυψα το μπλογκ. Ο Πάνος Σαββόπουλος είναι ίσως η πιο αδικημένη περίπτωση μουσικού δημιουργού που γνωρίζω. Ευτυχώς δεν έπαψε να ασχολείται με τη μουσική. Το βιβλίο του που κυκλοφόρησε το 2006 είναι εξαιρετικό.
Δημοσίευση σχολίου