8 Φεβρουαρίου 2007

ΝΤΟΥΜΑΝΙΑΣΑ...


Καλησπέρα σας,
ετοιμάζεστε φαντάζομαι να τσικνίσετε, κλείσατε ταβέρνα, αγοράσατε παϊδάκια, μπριζόλες και κάθε είδους μεζεκλίκια και κοψίδια και ετοιμάζεστε για το βραδινό όργιο.
Καλή όρεξη (αν και δεν μας/σας λείπει).
Έθιμο, που έχασε πλέον την ιδιαιτερότητα του, αφού η κρεατοφαγία είναι μια καθημερινή συνήθεια, δίνει απλά μια αφορμή για παράδοση στην κραιπάλη υπό την επίφαση και την αιτιολόγηση του.
Στη λογική του "ό,τι φάμε κι ό,τι πιούμε" λοιπόν, καλή διασκέδαση!

Από χτες άρχισε το ετήσιο βαρετό σήριαλ που ακούει στο όνομα "Φεστιβάλ Γιουροβίζιον", ένα θέμα που θα σκεπάσει με χρυσόσκονη και άφθονα κουτσομπολιά και παρασκήνια, τις πραγματικές ειδήσεις, που όσο ο καιρός περνάει, μοιάζουν να αφορούν λιγότερους ανθρώπους.
Θα βαρεθούμε να ακούμε τα τραγουδάκια αυτά, θα τα μάθουμε, θα τα συνηθίσουμε και τελικά να δεις που θα τα γουστάρουμε κιόλας, έτσι δουλεύει η πλύση του εγκεφάλου μας και αυτό θα γίνει για άλλη μια φορά.

Έβαλα σαν τίτλο αυτού του κειμένου το : "Ντουμάνιασα!" όχι μόνο για την σημερινή Τσικνοπέμπτη άλλα και για το γενικότερο ντουμάνι που σκεπάζει τον πλανήτη:
Θα ζήσουμε και θα δούμε τα αποτελέσματα της ανθρώπινης δραστηριότητας, απτά και καταστροφικά. Ο πλανήτης φωνάζει πλέον ότι δεν πάει άλλο με τον κατ' εξακολούθηση βιασμό που υφίσταται από το ανθρώπινο είδος, εμείς απλά δεν ακούμε.
Αυτισμός και αδιαφορία συστηματικά καλλιεργημένη χρόνια τώρα, τρόπος ζωής και ιδανικό που μεταφέρεται ως κυρίαρχες αξίες (!!) απ' τον γονιό στο παιδί, εγκληματικά δρώντας και δηλητηριάζοντας τη νέα γενιά.
Μια γενιά που θα μας σιχτιρίσει για την καμμένη γη που θα της παραδώσουμε.
Όσο παραμύθι ευδαιμονίας και να μας σερβίρουν, η αλήθεια είναι ότι ζούμε ένα νέο μεσαίωνα, πιθανόν σκληρότερο και χωρίς αχτίδα φωτός μπροστά μας.
Ο πολιτισμός , ό,τι και να σημαίνει αυτό (γράμματα, τέχνες, ουμανισμός κλπ) μας τελείωσε..

Περί τέχνης και μάλιστα αποκλεισμένης το αντικείμενο της γωνιάς αυτής. Και περί αναμνήσεων..
Ανεβάζω λοιπόν δύο δίσκους που για διαφορετικούς λόγους με πήγαν πίσω, στην εποχή του ονείρου, γύρω στα 18 με 20, πριν το στρατό (μετά τα "χακί" χρόνια άρχισε να προσγειώνεται και να γκριζάρει).
Ο ένας είναι του ΚΩΣΤΑ ΤΟΥΡΝΑ (αγαπημένου δημιουργού της εφηβείας μου). Ο Τουρνάς Κυρίες και Κύριοι μου χάρισε Αστρόνειρα , έβαλε στη φαντασία μου Λευκά Φτερά, με ταξίδεψε στα Απέραντα χωράφια και στο Σινεμά.

Βινύλια λιωμένα, όπως και το σημερινό, μάλλον ξεχασμένο και λίγο αδικημένο η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ (1979).



















http://rapidshare.com/files/15512124/AGAPHMENH.rar.html

Το δεύτερο βινύλιο είναι από ένα συγκρότημα μοναδικό στο είδος για την Ελλάδα, τους APOCALYPSIS. Πρόκειται για τον πρώτο από τους δύο δίσκους που έβγαλαν (1980). Το συγκρότημα αυτό έπαιζε ένα είδος αρτ ροκ με σαφέστατες επιρροές από τους Genesis της παλιάς κλασσικής περιόδου, με τραγουδιστή (στο πρώτο δίσκο) τον Γιάννη Παλαμίδα (απίστευτες φωνητικές δυνατότητες, μεταμφιέσεις στη σκηνή) τον οποίο ακούσαμε αργότερα και στο Σαμποτάζ της Πλάτωνος. Το συνθετικό έργο του γκρουπ είχε την υπογραφή του Βασίλη Δερτιλή (μετέπειτα μέλος των Bang! αλλά και καθηγητής του Dream Show).



















http://rapidshare.com/files/15515922/APOCALYPSIS.rar.html
To ηχητικό αποτέλεσμα σήμερα φαντάζει να κινείται στα όρια του κιτς, αλλά για την εποχή και τον χώρο, ήταν μια διαφορετική και ενδιαφέρουσα πρόταση.
Έστω λοιπόν και για αρχειακούς λόγους, ακούστε αυτές τις ηχογραφήσεις.


Καλή ακρόαση!

Θανάσης

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Apocalypsis; Μας έστειλες φίλε. Μου θύμισες φοβερό Live με άτυχη για αυτούς κατάληξη σε ένα διήμερο ροκ φεστιβάλ το ΄80 η το ΄81 στη Θεσσαλονίκη, τον τραγουδιστή ντυμένο με χλαμύδα και αλυσίδες στα χέρια και τους πάντες να κράζουν. Το σετ τους τελείωσε πρόωρα με φάπες και βρισίδια εκατέρωθεν.

Ανώνυμος είπε...

Θεωρώ εντελώς άδικη την κριτική του πρώτου άλμπουμ. Το "Apocalypsis" υπήρξε ένα από τα καλύτερα progressive rock άλμπουμς της ελληνικής σκηνής, με εμφανείς τις επιρροές Genesis της μπάντας. Ας μην αδικούμε τέτοιες δουλειές. Φθάνει το θάψιμό τους από το εμπορικό κατεστημένο...

Ανώνυμος είπε...

αυτο το αλμπουμ του Τουρνα ήταν απο τα πιο αγαπημενα μου...μόλις στην αρχη της εφηβειας τοτε...

Unknown είπε...

Τα "Απέραντα Χωράφια" (μιά και τον ανέφερες) υπάρχει περίπτωση να τον βρούμε? Ο δίσκος είναι μεγαλειώδης και, πλέον, δυσεύρετος.