ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΚΑΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;

Αν κάποιος επιχειρήσει να βγάλει συμπέρασμα για το γούστο και το ποιόν του δημιουργού αυτού του blog, ενδεχομένως θα καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι πρόκειται για μια τυχαία και "χύμα" επιλογή δίσκων, χωρίς άποψη και φιλοσοφία.
Πώς είναι δυνατόν να συνυπάρχουν τα ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ με τα ΑΡΝΑΚΙΑ και ο ΠΙΛΑΛΑΣ με την ΜΑΝΟΥ;Έλα μου ντε!
Ό,τι και να πει κανείς για τα γούστα ενός άλλου είτε αφορούν μουσική, είτε γυναίκες, δεν πρόκειται να καταλάβει τα κριτήρια επιλογής (ειδικά στο θέμα: γυναίκες).
Η μουσική διαθέτει τη μαγεία ουσιαστικά αυτή να επιλέγει με ποιόν/α θα ερωτοτροπήσει και θα του χαρίσει μαγικές στιγμές ευδαιμονίας.
Υπάρχει κακή και καλή μουσική;
Όχι βέβαια! Πώς είναι δυνατόν να έχουν χαρακτήρα μια σειρά νότες;
Έχουν όμως αυτοί που τις βάζουν στη σειρά και φτιάχνουν ένα τραγούδι: Άλλος γιατί έτσι θα βιοποριστεί, άλλος γιατί έτσι θα βγει από τα αδιέξοδα του, άλλος γιατί αναζητά καταξίωση, άλλος γιατί έτσι του προέκυψε.
Τι είναι αυτό ακροατή που θα σε τραβήξει από το μανίκι και θα λατρέψεις μια μελωδία;
Τι είναι αυτό που θα σε κάνει να κλείσεις τα αυτιά σου;
Αρκεί ένας δυνατός στίχος;
Λέω καμιά φορά ότι γουστάρω τα τραγούδια που έχουν ψυχή και μεράκι, αλλά τελικά εγώ αυτό πώς το αντιλαμβάνομαι;
Αν ένα τραγούδι με αγγίξει, ένα άλλο (που εγώ πιθανόν θεωρώ ευτελές) μπορεί να συγκινήσει ή να εμπνεύσει έναν άλλο άνθρωπο.
Λέω λοιπόν, ότι ως ακροατής δεν μπορώ να είμαι και ψυχολόγος και ερευνητής προθέσεων του δημιουργού.. απλά αφήνω τη μουσική να έρθει να με βρει και να με ταξιδέψει.. (κι όσο ανοιχτά είναι η καρδιά και τα αυτιά, τόσο διαφορετικές μουσικές θα έρθουν να με βρουν)
Στο φινάλε αν εγώ συχαίνομαι το νεώτερο ελαφρολαικό και το σκυλοπόπ, δεν σημαίνει ότι δεν έχουν λόγο ύπαρξης.
Aυτό που με ενοχλεί είναι η προσπάθεια επιβολής δια της βίας από το σύστημα "Εταιρείες-media", ενός γρήγορα αναλώσιμου προιόντος, διασκέδασης και όχι ψυχαγωγίας! (διαφορά που έχει να κάνει με την αντίστοιχη: φίλαθλος - οπαδός).

Συμπερασματικά: Καλή και άγια είναι η μουσική που ταξιδεύει, θεραπεύει, λυτρώνει, αγγίζει, ξεκουράζει, ξεσηκώνει, βάζει φωτιά στα πόδια και την καρδιά τη ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ και ΜΟΝΟ!

Για το σαββατοκύριακο σας προτείνω δύο βινύλια από το παρελθόν:
Ένα δίσκο του Βλάσση Μπονάτσου (ΓΕΝΙΚΑ, 1981) και μιά συλλογή με τραγούδια γραμμένα για τον κινηματογράφο, ενός σπουδαίου δημιουργού του ΚΩΣΤΑ ΚΑΠΝΙΣΗ.
Για το ΓΕΝΙΚΑ, τότε, έπεσε πολύ θάψιμο από τους κριτικούς, αφού ο Βλάσσης, έχοντας ροκ παρελθόν, είχε μπει για τους ειδικούς, σε κουτάκι, από το οποίο δεν έπρεπε να βγει..
Πάντως ο δίσκος (κατά την ταπεινή μου γνώμη) στέκει και σήμερα μια χαρά, και αυτό νομίζω λέει κάτι (προσέξτε την διασκευή στο ΓΟΥΙΛΙ με to ηλεκτρικό βιολί του Μ. Urbaniak).

Όπως έχω ξαναγράψει η διαδικασία ψηφιοποίησης είναι χειροποίητη, γι' αυτό και δεν διεκδικεί δάφνες High-fidelity. Αν δεν είστε "ψείρες" με τον τέλειο ήχο, απολαύστε..
(άλλωστε τα σκρατς, έχουν τη γοητεία τους, αφού φανερώνουν την αγάπη του κατόχου του βινυλίου για το συγκεκριμένο δισκάκι)

Καλή ακρόαση!
Θανάσης
(ΥΓ: η φωτογραφία είναι δανεισμένη από το εξαίρετο site: www.dpgr.gr (αφιερωμένο σε έλληνες φωτογράφους)


http://rapidshare.com/files/14518250/MPONATSOS.rar.html


ΑΦΙΡΕΘΗΚΕ ΤΟ LΙΝΚ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΕΠΑΝΕΚΔΟΘΗΚΕ ΤΟ 2005