ΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ!

Ανάποδο μέτρημα ως το φευγιό...
Κάθε χρόνο το ίδιο βιολί, λες και δεν θα ξαναγυρίσω...
"Κι όμως τούτη η θητεία δε σταματάει πουθενά".

Φεύγοντας από το γραφείο κολλάω πάντα μια αφίσα με ονειρεμένες ακρογιαλιές και ένα βαρκάκι όπου διακρίνεται η σιλουέτα ενός ψαρά: Αυτός είμαι εγώ!
Δεν έχει σημασία που έχω να ρίξω πετονιά πάνω από 25 τουλάχιστον χρόνια.. αυτή η εικόνα είναι το καλοκαίρι μου. Ίσως γιατί μου θυμίζει εποχές που εγώ, ο πατέρας , ο μπάρμπας και ο αδερφός μου, με κουπιά και αργότερα μια μηχανούλα, φτάναμε τη βάρκα χίλια μέτρα από την ακτή για να ρίξουμε καθετή, από τις πέντε το πρωί μέχρι τις έντεκα, που ο ήλιος πλέον μας τσουρούφλιζε. Τότε που η βάρκα συνήθως γύρναγε με συμπαθητικό σκορ: μερικές γόπες, σπάρους, μουρμούρες και μπαλάδες, μεζεδάκια για το τηγάνι συνοδεία χωριάτικης και κρύας μπύρας. Σήμερα ο μπάρμπας ξεκουράζεται σε κάποιο άσπρο σύννεφο, ο πατέρας έχει κουραστεί, ο αδερφός κι εγώ τσαλαβουτάμε με τα πιτσιρίκια μας στα ρηχά.
Το ιδανικό καλοκαίρι μου, θα έχει πάντα φεγγάρι γεμάτο, ένα βραδινό μπανάκι, μια φωτιά στη παραλία, μια κιθάρα να παίζει Beatles. Θα έχει μια καντίνα στη μέση του πουθενά, δίπλα στο κύμα, με τον Μάρλει στα ηχεία να ανταγωνίζεται επιτυχώς το μοτεράκι της ηλεκτρογεννήτριας.
Θα έχει πάντα διάβασμα, νωρίς το πρωί αθλητική (χαζάδες να περνάει η ώρα), στη πλαζ κάποιο του Κίνγκ (όλα τα βιβλία του σε ξαπλώστρα τα έχω διαβάσει), το απόγευμα πολιτική εφημερίδα (που έρχονται πάντα αργά στο εκάστοτε νησί) και το βράδυ αργά κάτι πιο εσωστρεφές.
Το καλοκαιράκι των ονείρων μου έχει έρωτα κι αρμυρά φιλιά και ατέλειωτες βόλτες. Ζαλάδα μετά το μπαρ και αγκαλιές στην άμμο. Μυρίζει αντηλιακό, αλλά και αγιόκλημα. Ξεκινάει όταν το καράβι βγαίνει από τον Πειραιά και τελειώνει όταν επιστρέφει, ξημερώματα, με τη ζέστη να σε χτυπάει από νωρίς και τους τελευταίους μαυρισμένους εκδρομείς να ανάβουν τις μηχανές μέσ' το γκαράζ του πλοίου, πριν δέσει ακόμα, ίσως γιατί θέλουν να τελειώσουν με τη θλίψη της επιστροφής μια ώρα αρχύτερα.

Το καλοκαίρι μου έχει rock'n'roll και το τελευταίο post πριν φύγω επίσης.
Το ζητήσατε, το βρήκα ρε ανυπόμονοι και το έφτιαξα χτες το απόγευμα:
ΦΑΝΤΗΣ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙ και ΟΙ ΑΣΣΟΙ - ROCK'N'ROLL (85)


Δεν δισκογράφησαν κάτι άλλο, απλά κάποιοι εξ αυτών έφτιαξαν το '89 τους Χρυσοθήρες (έχει κανείς υλικό;;) Τους "Φ.Μ. και οι Άσσοι" αποτελούσαν οι: Λάμπρος Παπαλέξης (Κιθάρα, Φωνή), Αντώνης Κατράκης (Κιθάρα, Φωνή), Θοδωρής Μπαλούρδος (Μπάσο, Φωνή) και Μάκης Ζώτος (Τύμπανα).
Προσωπικές προτιμήσεις: Πόρτο Ράφτη, Πάμε για τσάρκα και Τζιμ ο Τίγρης
Ακουσε το!

Εδώ χαιρετώ την ομήγυρη.. θα επανέλθω τέλος Αυγούστου έχοντας ξεκουραστεί (ελπίζω) αρκετά. Καλές βουτιές φιλαράκια!
Θανάσης

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ...

Δεν περνάνε με τίποτα οι μέρες...
το μυαλό έχει αδειάσει (όχι ότι είχε και πολύ περιεχόμενο), τα πόδια μου τα νοιώθω βαριά και ασήκωτα, γενικά χρειάζομαι ρεκτιφιέ και αυστηρή ακινησία (κατά προτίμηση σε ξαπλώστρα, σε σκιερό μέρος με δροσερά ποτά). Μέχρι τότε, εκκρεμούν ένα-δύο posts και .. ραντεβού τον Σεπτέμβρη, όπως στις αφίσες στους χειμερινούς κινηματογράφους.

Σας αφιερώνω ένα από τα αγαπημένα ποιήματα του Πάμπλο Νερούδα. Για όσους και όσες θα ταξιδέψουν στα νησιά μόνοι ή ζευγάρια στην αναζήτηση του έρωτα τους (καλοκαιρινός ή μη, πάντα είναι εφήμερος)

Η ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ
'Ολη τη νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου
κοντά στη θάλασσα, στο νησί.
'Ησουν άγρια και γλυκιά ανάμεσα στην ηδονή και στον ύπνο
ανάμεσα στη φωτιά και στο νερό.

'Ισως πολύ αργά
ενώθηκαν τα όνειρά μας,
στα ψηλά ή στα βαθιά,
στα ψηλά σαν κλαδιά που κουνάει ο ίδιος άνεμος,
στα χαμηλά σαν κόκκινες ρίζες που αγγίζονται.

'Ισως το όνειρό σου
χωρίστηκε από το δικό μου
και στη σκοτεινή θάλασσα
με έψαχνε
όπως πρώτα
όταν δεν υπήρχες ακόμα,
όταν χωρίς να σε διακρίνω
έπλεα στο πλάι σου,
και τα μάτια σου έψαχναν
αυτό που τώρα
- ψωμί, κρασί, έρωτα και θυμό -
σου δίνω με γεμάτα χέρια,
γιατί εσύ είσαι το κύπελλο
που περίμενε τα δώρα της ζωής μου.

Κοιμήθηκα μαζί σου
όλη τη νύχτα, ενώ
η σκοτεινή γη γυρίζει
με ζωντανούς και νεκρούς,
και σαν ξύπνησα ξάφνου
καταμεσής στη σκιά
το μπράτσο μου τύλιγε τη μέση σου.
Ούτε η νύχτα, ούτε ο ύπνος
μπόρεσαν να μας χωρίσουν.

Κοιμήθηκα μαζί σου
και ξύπνησα με το στόμα σου
βγαλμένο από τον ύπνο
να μου δίνει τη γεύση από τη γη,
από τη θάλασσα, από τα φύκια,
από το βάθος της ζωής σου,
και δέχτηκα το φιλί σου
μουσκεμένο από την αυγή
σαν να έφθανε
από τη θάλασσα που μας περιβάλλει.

Η μουσική της ημέρας είναι γραμμένη από το Τάκη Μπουρμά.
Συνθέτης και στιχουργός και ενίοτε ερμηνευτής, έχει προσφέρει τραγούδια του σε πολλούς τραγουδιστές και δημιουργούς (Κατσιμίχες, Νταλάρας, Ασλανίδου, Λιδάκης, Ολυμπίου, Ζούδιαρης). Ξεκίνησε όπως και πολλοί άλλοι, από γκρουπάκια ροκ (τους Boomerang - συμμετέχουν στο ΠΟΠ ΦΕΣΤΙΒΑΛ - έχει ανέβει στην Κιβωτό παλαιότερα). Ο Μπουρμάς έχει γράψει τη μουσική στο αγαπημένο και πάντα τρυφερό "ΜΗ ΓΥΡΙΣΕΙΣ" σε στίχους της Βέτας Μπετίνη και των Κατσιμιχαίων.

Δισκογράφησε 2 προσωπικούς δίσκους μέχρι σήμερα, έναν εκ των οποίων σας προσφέρω σήμερα: ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΘΗΛΥ (1994). Το '92 είχε κυκλοφόρησε ο επίσης δικός του πολυσυλλεκτικός ΚΗΠΟΣ ΣΤΗΝ ΤΑΡΑΤΣΑ. Στο Θήλυ συμμετείχε ενεργά ο Νίκος Ζούδιαρης (στίχοι σε 5 τραγούδια)

download!

Καλή ακρόαση!

ΠΩΣ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΛΑΛΗΣΕΣ ΚΑΙ... ΘΕΛΕΙΣ ΑΔΕΙΑ

1. Αγνοήστε τους πρώτους 5 ανθρώπους που θα σας πουν "καλημέρα»
2. Τηλεφωνήστε σε κάποιον συνάδελφο που δεν γνωρίζετε καλά, αφήστε τ' όνομά σας και πείτε "Πήρα να σου πω ότι δεν μπορώ να μιλήσω τώρα. Γεια!"
3. Για να σηματοδοτήσετε το τέλος μιας συζήτησης, σηκώστε ψηλά τα χέρια σας.
4. Όταν κάποιος σας δώσει ένα χαρτί, πάρτε το, χαϊδέψτε το και ψιθυρίστε αισθησιακά "μμμμ... Τέλεια αίσθηση"..
5. Αφήστε ανοιχτό το φερμουάρ σας τουλάχιστον για μία ώρα. Αν κάποιος σας το πει, απαντήστε "Συγνώμη αλλά μ' αρέσει περισσότερο έτσι"
6. Περπατήστε πλαγίως προς το φωτοτυπικό.
7. Όσο είστε στο ασανσέρ, πάρτε βαθιές εισπνοές κάθε φορά που ανοίγουν οι πόρτες.
8. Πείτε στο αφεντικό σας "μ' αρέσει το στυλ σου" και προσποιηθείτε ότι τον πυροβολείτε..
9. Μουρμουρίστε κάτι ακατάληπτο σ' ένα συνάδελφο και μετά ρωτήστε "Το κατάλαβες; Γιατί δεν θα το επαναλάβω".
10. Αφήστε μήνυμα στον τηλεφωνητή σας (χωρίς να αλλάξετε τη φωνή σας).
11. Όταν κάποιος κάνει υπολογισμούς, αρχίστε να φωνάζετε τυχαίους αριθμούς.
12. Στο τέλος μιας συνάντησης, πείτε ότι, για μία φορά και μόνο, θα ήταν υπέροχο να κλείσετε τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο.
13. Μπείτε στο γραφείο ενός πολυάσχολου συναδέλφου, κι ενώ θα σας κοιτούν εκνευρισμένοι, αναβοσβήστε τα φώτα 10 φορές.
14. Για μία ώρα, αποκαλέστε όλους όσους σας μιλάνε "Μπάμπη"..
15. Κατά τη διάρκεια απουσίας του διπλανού σας, μεταφέρετε την καρέκλα του στο ασανσέρ.
16. Κατά τη διάρκεια μίας συνάντησης ή όταν έχει πολύ κόσμο, χτυπήστε το μέτωπό σας συνεχόμενα και μουρμουρίστε "Σκάστε όλοι επιτέλους, βουλώστε το"!
17. Εμφανιστείτε στο γραφείο με στολή παραλλαγής και όταν σας ρωτήσουν γιατί, απαντήστε "Δεν μπορώ να μιλήσω γι' αυτό".
18. Με πολύ σοβαρό κι αριστοκρατικό ύφος, τηλεφωνήστε σ' ένα συνάδελφο και πείτε του ότι κέρδισε ένα γεύμα για τέσσερις σ' ένα κοντινό εστιατόριο. Αφήστε τον να πάει.
19. Μιλήστε με προφορά (γαλλική, αγγλική, κινέζικη, κλπ) κατά τη διάρκεια ενός πολύ σημαντικού meeting.
20. Βρείτε την ηλεκτρική σκούπα κι αρχίστε να σκουπίζετε γύρω απ' το γραφείο σας.
21. Κρεμάστε ένα μέτρο χαρτί υγείας στο πίσω μέρος του παντελονιού σας και δείξτε πραγματικά έκπληκτοι όταν σας το πουν.
22. Κατά τη διάρκεια μίας συνάντησης, τσουλήστε σιγά-σιγά την καρέκλα σας προς την πόρτα.
23. Βάλτε το σκουπιδοτενεκέ σας πάνω στο γραφείο σας και τοποθετήστε του πινακίδα "εισερχόμενα".
24. Βάλτε ντεκαφεϊνέ καφέ στην καφετιέρα για 3 εβδομάδες. Μόλις το συνηθίσουν όλοι, αλλάξτε το με δυνατό εσπρέσσο.
25. Στο πεδίο "θέμα" όλων των e-mail που στέλνετε, γράψτε "για σεξουαλική χρήση".
26. Τελειώστε όλες τις προτάσεις σας με τη φράση "σύμφωνα με την προφητεία".
27. Βάλτε κουνουπιέρες γύρω απ' το γραφείο σας. Πάρτε τύμπανα και βαράτε όλη μέρα.
28. Κάθε φορά που σας ζητάνε να κάνετε κάτι, ρωτήστε αν θέλουν και τηγανητές πατάτες μαζί.
29. Όσο πιο συχνά μπορείτε, χοροπηδήξτε αντί να περπατάτε.
30. Ρωτήστε τους ανθρώπους τι φύλο είναι. Γελάστε υστερικά μόλις σας πουν.

To παρόν μου το έστειλε μια φίλη και επειδή πιάνει την ψυχοσύνθεσή μου την παρούσα χρονική περίοδο (2^η εβδομάδα συνεχών meetings και έπεται και τρίτη) το ανεβάζω.

Η μουσική πρόταση για το Σ/Κ έρχεται από το 1993:
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΣΑΛΑΚΗΣ – ΦΕΥΓΑΤΟ ΤΑΞΙΔΙ

Πρόκειται για τον μπασίστα των PLJ Band (που γρήγορα εξελληνίστηκαν στο όνομα και τη στιχουργία σε ΤΕΡΜΙΤΕΣ). Ο Δημήτρης Βασαλάκης συμμετείχε στο γκρουπ μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 80. Θυμίζω ότι τους Τερμίτες στελέχωναν επίσης οι Μαχαιρίτσας, Μιτζέλος και Σκαματζούρας (ντραμς). Στο μοναδικό σόλο δίσκο που κυκλοφόρησε συμμετέχει ο Μαχαιρίτσας με ένα τραγούδι (στίχος, φωνή), αλλά και οι Κατσιμίχες (Ανθρωπάκι). Επανήλθε για λίγο στα πλαίσια της σύντομης συναυλιακής επανένωσης του γκρουπ και έκτοτε αγνοείται η τύχη του.. (αν κάποιος γνωρίζει αν ακόμα δραστηριοποιείται στη μουσική, ας με ενημερώσει)
Ακούστε το!

Πάω για μπανάκι, γεια χαρά!

Υ.Γ: Μήνυμα για Χανιά μεριά: Το courier θα φύγει Δευτέρα (υπομονή!)

ΠΟΝΟΔΟΝΤΟΣ!

Πονόδοντος. Ο χειρότερος των πόνων, μαζί με εκείνον που αφορά μόνο άνδρες και ακολουθεί κλωτσιά σκόπιμη ή μη, στα αχαμνά.
Με τσάκισε για ένα ολόκληρο και ατελείωτο Σ/Κ μέχρι που πήρα την απόφαση και από χτες το πρωί ο βλαμμένος φρονιμίτης μου αναπαύεται στο καλάθι των αχρήστων της εξαιρετικής οδοντιάτρου που με φρόντισε.
Όποιος το έχει περάσει μπορεί να καταλάβει γιατί ήταν αδύνατον να συγκεντρώσω το μυαλό μου να γράψω δυό αράδες, να γράψω ένα βινύλιο σε mp3...

Από την άλλη είναι το καλοκαίρι να με ζαβλακώνει, μερικά ανεπάλληλα meetings (γαμώ την ατυχία μου) και μια γενική κακοδιάθεση που από τη μεγάλη φωτιά και μετά, δεν λέει να με αφήσει. Εδώ ο κόσμος καίγεται που λέει και ο λαός κι εγώ φλυαρώ για μουσική και άλλα στο διαδίκτυο..

Με χαλάνε και οι "πορείες" προς το λαό, τα κομματικά συνέδρια, οι τσακωμοί, οι καταγγελίες και όλο αυτό το απελπιστικά άδειο ουσίας προσκήνιο που συντηρούν media και πολιτικοί.
Με χαλάει να βλέπω ρεπορτάζ του κώλου (κυριολεκτικά) από παραλίες και από μοδάτα πάρτυ τάχα επαναστατών που έχουν καλέσει όλη (μα ΟΛΗ) την εξουσία που "και καλά" κράζουν (βλέπε Λάκης ο γνωστός)
Με χαλάει που σε λίγο ξαναμπαίνω σε meeting...

Σήμερα έφτιαξα δύο 45άρια που καλά καλά δεν θυμάμαι πως βρέθηκαν στα χέρια μου (η Αλζχάιμερ που λέγαμε). Ήμουν έφηβος ακόμα, Περιστεριώτης που σύχναζα και στο Αιγάλεω City (αφού μου εξασφάλιζε εχεμύθεια - βλέπε τσοντάδικο "Βυζάντιο", αλλά είχε και μερικά καλά ροκάδικα μπαράκια).
Ένα από αυτά, ήταν ένα υπόγειο στην πλατεία Εσταυρωμένου, που μάλλον το έλεγαν "Rock Coffee" (;). Ρεπερτόριο σκληρό ροκ και κλασσικό μέταλλο. Κάποτε έπαιζαν live και κάποια ντόπια γκρουπάκια. Ένα από αυτά ήταν οι GRAVEL, που μάλλον (;) κάποιο μέλος τους διατηρούσε το εν λόγω μπαρ ή δούλευε εκεί. Κάπως έτσι, έμαθα ότι είχαν βγάλει 2 σινγκλς μόνοι τους, τα ζήτησα και τα απέκτησα. Μην φανταστείτε τρομερές μουσικές, αλλά το υλικό πιστεύω ότι θα εκτιμηθεί από τους συλλέκτες.

Περιμένω μάλιστα το κείμενο του ιστορικού μας (αν δεν είναι σε καμιά παραλία των Χανίων) για να επαναφέρω τις χαμένες πληροφορίες στη μνήμη μου.

Και στις δύο περιπτώσεις ιθύνων νους ο Γιάννης Κουτουβός (που νομίζω αρθρογραφούσε στα μουσικά περιοδικά της εποχής). Γιάννης Κουτουβός υπάρχει και στα Κίτρινα Ποδήλατα, αλλά δεν γνωρίζω αν πρόκειται περί συνωνυμίας.



Το πρώτο δισκάκι περιλαμβάνει τα: "Δάκρυα" και "Αντώνης ο άγγελος" και είναι έκδοση του 78 (ΕΔΩ!)
και το δεύτερο τα: "Τι μένει σε μένα" και "The girl from Leonberg", έκδοση του 75 (ΕΔΩ!).

Αυτά...

ΜΑΛΑΚΑΣΑ AFTER..

Τι είδε και άκουσε ο μπαμπάς στη συναυλία:

• Τεράστιο πλήθος, κάθε λογής, κάθε ηλικίας.
  
• Άπειρες μπύρες, το παραδοσιακό ποτό ενός μεταλά, χαρακτηριστικό γνώρισμα του οποίου είναι, πέρα από το μακρύ μαλλί, η μπυρο-κοιλία (ειδικά στους +40)
  
• Τους νεότερους funs γεμάτους tatoo, piercing και t-shirts με το σύνολο των metal συγκροτημάτων του πλανήτη
  
• Διάφορες μυρωδιές καπνών και άλλων χόρτων που καπνίζονται (ειδικά όταν το κοινό έφτασε στο τσακίρ-κέφι)
• Πολύς "ολέθριος" χορός (σπρώξιμο-κουτουλιά-σπρώξιμο-παραπατώ και πέφτω και ξανασηκώνομαι και τούμπαλιν) με ανάλογο κουρνιαχτό, ειδικά μπροστά, εκεί που μαζεύτηκε η φανατίλα των Metallica
• Look "σαν να μη πέρασε μια μέρα" από τον παππού στον εγγονό, σταθερή αξία τζιν, t-shirt, αθλητικό παπούτσι (ή μπότα)
• Ιπτάμενες φουσκωμένες καπότες (!) ως σπέσιαλ εφέ, αφού για αυτό φρόντισε γνωστή εταιρεία που είχε την ιδέα να τις μοιράσει στην είσοδο.
  
• Τα κινητά να έχουν αντικαταστήσει τους αναπτήρες στα τραγούδια-ύμνους: Ο αναπτήρας καίει και τα χέρια, το κινητό τραβάει και βίντεο, άρα είναι προφανής η επιλογή του οπαδού
• Οι Metallica βετεράνοι πλέον, καλοί επαγγελματίες και χωρίς διάθεση εντυπωσιασμού, γούσταραν το κοινό και το έδειξαν και έτσι περάσαμε όλοι καλά. Έπαιξαν πολλά παλιά, λιγότερα καινούργια, όλα τα πολύ αγαπημένα, ΔΕΝ έπαιξαν όμως το Unforgiven..
  
• Ο χώρος και ο ήχος καλός, όπως και η πρόσβαση, αν και το πήξιμο στο τέλος δεν το γλυτώνεις
  

Γενικά τώρα: Tο μέταλλο δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας και εξέλιξης της μουσικής. Είναι καθαρή εκτόνωση. Οι funs αυτό εκτιμούν, αυτό γνωρίζουν και αυτό εμπιστεύονται: Σίγουρα πράγματα και γνώριμα. Το ίδιο άλλωστε κάνουν και οι φίλοι των blues, της ρέγκε, του ρεμπέτικου. Γι' αυτό και έχουν σταθερούς φανατικούς φίλους αλλά και φανατικούς εχθρούς. Για μένα, ως ακροατή, μπορεί να καλύψει κάποιες στιγμές διασκέδασης και εκτόνωσης, αλλά δεν αποτελεί, σαφώς, τον μουσικό μου γαλαξία. Είναι απλά ένα από τα αστεράκια του.

Καταλαβαίνετε πως επιβίωσα...
(εντάξει με πόνεσαν τα πόδια μου, αλλά πόνεσαν και του πιτσιρικά)

Για το Σ/Κ ανεβάζω το μοναδικό LP των SCHMETTERLING "FEELING FUNNY"



Ο δίσκος αυτός βγήκε το '86. Είχε μεσολαβήσει ένα και μοναδικό single (υπάρχει στο αρχείο, ανατρέξτε στο post εκείνο για περισσότερα). Μέτρια δουλειά, αλλά για τους φίλους που μαζεύουν υλικό από την ιστορία του ελληνικού ροκ, είναι μια χαρά!
Εδώ το αρχείο!

MALAKAS..A!

Πάω Μαλακάσα... καλός μαλακάσ..ας!
Παλιμπαιδίζων πρώην νεανίας, νυν πατέρας και σταθερά μουσικόφιλος...
Ελπίζω να επιβιώσω... από την ορθοστασία και τους ηχητικούς βομβαρδισμούς των ντεσιμπέλ...
Αν δεν κουφαθώ (σημείωση: πάνω στο εισιτήριο στις οδηγίες αναγράφεται ότι προτείνεται η χρήση ωτασπίδων σε άτομα με ευαίσθητα αυτιά!!) και δεν πιαστώ (μέση, πόδια κλπ) θα είμαι στο πόστο μου αύριο, μεθαύριο...

Για τους φίλους δωράκι για σήμερα ένα ακόμα LP του Ηρακλή και της Λερναίας Ύδρας:
Η ΣΤΙΓΜΗ (84) (ανεξάρτητη παραγωγή του ίδιου)



αρχείο εδώ!
Καλή ακρόαση!